• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اسف (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




أَسَف (به فتح الف و سین) از واژگان بکار رفته در قرآن کریم به معنای حزن و غضب است. اگر اسف نسبت به ضعیف باشد غضب و اگر نسبت به قوی باشد حزن و اندوه معنی می‌دهد.



أَسَف به معنای حزن و غضب است. در مجمع گوید: اَسَفٌ‌ به معنی شدّت غضب است، به معنی‌ اندوه نیز می‌آید. بنا به قول راغب: منشاء اسف، حسّ انتقام است، اگر انتقام نسبت به ضعیف باشد اسف به صورت غضب متجلّی می‌شود (و معنای غضب می‌دهد) و هر گاه نسبت به قوی باشد به صورت‌ اندوه ظاهر می‌گردد انتهی.


اسف می‌شود که به معنی غضب باشد نظیر (فَلَمَّا آسَفُونا انْتَقَمْنا مِنْهُمْ) «چون ما را به خشم آوردند از آنها انتقام گرفتیم». و می‌شود به معنی اندوه باشد مثل‌ (فَلَعَلَّکَ باخِعٌ نَفْسَکَ‌... اَسَفاً) «شاید تو از‌ اندوه خودت را هلاک کننده‌ای» اسِف بکسر صفت‌ مشبهه است به معنی اندوهگین‌ (رَجَعَ مُوسی‌ اِلی‌ قَوْمِهِ غَضْبانَ‌ اَسِفاً) «موسی بسوی قوم خویش خشمگین و‌اندوهناک برگشت».
در هنگام اندوه و تاسف از فوت چیزی گویند: یا اسفی، مثل‌ (وَ قالَ یا اَسَفی‌ عَلی‌ یُوسُفَ) ‌«ای دریغ از یوسف».


۱. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۷۵.    
۲. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۸۲.    
۳. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۴، ص۷۴۱.    
۴. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۷۵.    
۵. زخرف/سوره۴۳، آیه۵۵.    
۶. کهف/سوره۱۸، آیه۶.    
۷. اعراف/سوره۷، آیه۱۵۰.    
۸. یوسف/سوره۱۲، آیه۸۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اسف»، ج۱، ص۸۲    






جعبه ابزار