• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

أَسَف (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





أَسَف (به فتح الف و سین) از واژگان قرآن کریم به معنای حزن و غضب است.
اگر اسف نسبت به ضعیف باشد غضب و اگر نسبت به قوی باشد حزن و اندوه معنی می‌دهد.
مشتقات أَسَف که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
آسَفُونا (به فتح الف و سین) به معنای ما را به خشم آوردند؛
اَسَفاً (به فتح الف و سین) به معنای اندوه؛
اَسِفاً (به فتح الف و کسر سین) به معنای خشمگین و‌ اندوهناک؛
اَسَفی‌ (به فتح الف و سین) در هنگام اندوه و تاسف از فوت چیزی گویند، است.


أَسَف به معنای حزن و غضب است.
در مجمع گوید: اَسَفٌ‌ به معنی شدّت غضب است، به معنی‌ اندوه نیز می‌آید.
بنا به قول راغب: منشاء اسف، حسّ انتقام است، اگر انتقام نسبت به ضعیف باشد اسف به صورت غضب متجلّی می‌شود (و معنای غضب می‌دهد) و هر گاه نسبت به قوی باشد به صورت‌ اندوه ظاهر می‌گردد انتهی.


به مواردی از أَسَف که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - آسَفُونا (آیه ۵۵ سوره زخرف)

(فَلَمَّا آسَفُونا انْتَقَمْنا مِنْهُمْ)
«چون ما را به خشم آوردند از آن‌ها انتقام گرفتیم»
اسف می‌شود که به معنای غضب باشد.


۲.۲ - اَسَفاً (آیه ۶ سوره کهف)

(فَلَعَلَّکَ باخِعٌ نَفْسَکَ‌... اَسَفاً)
«شاید تو از‌ اندوه خودت را هلاک کننده‌ای»
اسف می‌شود به معنی اندوه باشد.


۲.۳ - اَسِفاً (آیه ۱۵۰ سوره اعراف)

(رَجَعَ مُوسی‌ اِلی‌ قَوْمِهِ غَضْبانَ‌ اَسِفاً)
«موسی به سوی قوم خویش خشمگین و‌ اندوهناک برگشت»
اسِف به کسر صفت‌ مشبهه است به معنی اندوهگین‌.


۲.۴ - اَسَفی‌ (آیه ۸۴ سوره یوسف)

(وَ قالَ یا اَسَفی‌ عَلی‌ یُوسُفَ)
«ای دریغ از یوسف»
در هنگام اندوه و تاسف از فوت چیزی گویند: یا اسفی.



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۸۲.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۵.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۵، ص۲۳.    
۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۷۴۱.    
۵. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۵.    
۶. زخرف/سوره۴۳، آیه۵۵.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۱۶۶.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۱۱۱.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۲۴۶.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۸۰.    
۱۱. کهف/سوره۱۸، آیه۶.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۳۳۱.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۲۴۰.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۹.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۶۹۴.    
۱۶. اعراف/سوره۷، آیه۱۵۰.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۲۶۷.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۱۹۱.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۶۲.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۷۴۱.    
۲۱. یوسف/سوره۱۲، آیه۸۴.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۳۱۷.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۲۳۲.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۲۸۰.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۳۹۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اسف»، ج۱، ص۸۲    






جعبه ابزار