هم (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هَمّ (به فتحهاء و میم مشدده) از
واژگان قرآن کریم به معنای قصد و
اراده و
حزن و
اضطراب است.
هَمّ به معنای قصد و اراده و حزن و اضطراب است.
این کلمه در
قرآن مجید به کار رفته است:
(وَ هَمَّتْ کُلُّ اُمَّةٍ بِرَسُولِهِمْ لِیَاْخُذُوهُ) «هر امّت رسولشان را قصد کردند که بگیرندش.»
(وَ هَمُّوا بِما لَمْ یَنالُوا) «و قصد کردند آنچه را که نرسیدند.»
(وَ لَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَ هَمَ بِها لَوْ لا اَنْ رَای بُرْهانَ رَبِّهِ) «زن قصد کرد
یوسف را که از او کام بگیرد و یوسف هم اگر
برهان پروردگارش را نمیدید زن را قصد میکرد که از او کام بگیرد.» برهان ظاهرا همان
ایمان و عقیده راسخ یوسف (علیهالسّلام) بود، یوسف بشری بود دارای
غریزه جنسی اگر ایمان راسخ نداشت مثل آن زن به وی تمایل میکرد.
(وَ طائِفَةٌ قَدْ اَهَمَّتْهُمْ اَنْفُسُهُمْ یَظُنُّونَ بِاللَّهِ غَیْرَ الْحَقِّ) «گروهی را فکر خودشان مضطرب و ناراحت کرده بود و درباره
خدا گمان ناحق میبردند.»
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «هم»، ج۷، ص۱۶۵.