گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(قَالَ عِلْمُهَا عِندَ رَبِّی فِی کِتَابٍ ۖ لَّا یَضِلُّ رَبِّی وَ لَا یَنسَی)۵۲گفت: «آگاهى مربوط به آنها، نزد پروردگارم در کتابى ثبت است; پروردگارم هرگز گمراه نمى شود، و فراموش نمى کند.»
(الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَ سَلَکَ لَکُمْ فِیهَا سُبُلًا وَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّن نَّبَاتٍ شَتَّیٰ)۵۳همان خداوندى که زمین را براى شما محلّ آسایش قرار داد; و راههایى براى شما در آن ایجاد کرد; و از آسمان، آبى فرستاد که با آن، انواع گوناگون گیاهان را (از خاک تیره) برآوردیم.
(کُلُوا وَ ارْعَوْا أَنْعَامَکُمْ ۗ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِّأُولِی النُّهَیٰ)۵۴(از آن) بخورید; و چهارپایانتان را در آن به چرا برید. به یقین در اینها نشانه هاى روشنى براى خردمندان است.
(مِنْهَا خَلَقْنَاکُمْ وَ فِیهَا نُعِیدُکُمْ وَ مِنْهَا نُخْرِجُکُمْ تَارَةً أُخْرَیٰ)۵۵ما شما را از آن [
= زمین] آفریدیم; و به آن باز مى گردانیم; و بار دیگر (در قیامت) شما را از آن بیرون مى آوریم.
(وَ لَقَدْ أَرَیْنَاهُ آیَاتِنَا کُلَّهَا فَکَذَّبَ وَ أَبَیٰ)۵۶ما همه نشانه هاى خود را به او نشان دادیم; امّا او تکذیب کرد و سرباز زد.
(قَالَ أَجِئْتَنَا لِتُخْرِجَنَا مِنْ أَرْضِنَا بِسِحْرِکَ یَا مُوسَیٰ)۵۷گفت: «اى موسى! آیا آمده اى که با سحر خود، ما را از سرزمینمان بیرون کنى؟!
(فَلَنَأْتِیَنَّکَ بِسِحْرٍ مِّثْلِهِ فَاجْعَلْ بَیْنَنَا وَ بَیْنَکَ مَوْعِدًا لَّا نُخْلِفُهُ نَحْنُ وَ لَا أَنتَ مَکَانًا سُوًی)۵۸به یقین ما هم سحرى همانند آن براى تو خواهیم آورد! هم اکنون موعدى میان ما و خودت قرار ده که نه ما و نه تو، از آن تخلّف نکنیم; در مکانى که نسبت به همه یکسان باشد.»
(قَالَ مَوْعِدُکُمْ یَوْمُ الزِّینَةِ وَ أَن یُحْشَرَ النَّاسُ ضُحًی)۵۹(موسى) گفت: «وعده گاهتان روز عید است; (به شرط این که همه) مردم، هنگامى که روز، بالا مى آید، جمع شوند!»
(فَتَوَلَّیٰ فِرْعَوْنُ فَجَمَعَ کَیْدَهُ ثُمَّ أَتَیٰ)۶۰فرعون آن مجلس را ترک گفت; و تمام مکر و فریب خود را جمع کرد; و سپس آمد.
(قَالَ لَهُم مُّوسَیٰ وَیْلَکُمْ لَا تَفْتَرُوا عَلَی اللَّهِ کَذِبًا فَیُسْحِتَکُم بِعَذَابٍ ۖ وَ قَدْ خَابَ مَنِ افْتَرَیٰ)۶۱موسى به آنان گفت: «واى بر شما! دروغ بر خدا نبندید، که شما را با عذابى (بزرگ) نابود مى سازد; و هرکس که (بر خدا) دروغ ببندد، نومید مى شود!»
(فَتَنَازَعُوا أَمْرَهُم بَیْنَهُمْ وَ أَسَرُّوا النَّجْوَیٰ)۶۲آنها در میان خود، در مورد کارشان به نزاع برخاستند; و پنهانى به نجوا پرداختند.
(قَالُوا إِنْ هَٰذَانِ لَسَاحِرَانِ یُرِیدَانِ أَن یُخْرِجَاکُم مِّنْ أَرْضِکُم بِسِحْرِهِمَا وَ یَذْهَبَا بِطَرِیقَتِکُمُ الْمُثْلَیٰ)۶۳گفتند: «به یقین اینها دو نفر ساحرند که مى خواهند با سحرشان شما را از سرزمینتان بیرون کنند و راه و رسم شایسته شما را از بین ببرند.
(فَأَجْمِعُوا کَیْدَکُمْ ثُمَّ ائْتُوا صَفًّا ۚ وَ قَدْ أَفْلَحَ الْیَوْمَ مَنِ اسْتَعْلَیٰ)۶۴اکنون که چنین است، تمام تدبیر و نقشه خود را جمع کنید، و در یک صف (به میدان مبارزه) بیایید; و امروز رستگارى از آن کسى است که برترى یابد.»
