نهی - به ضم نون (مفردات‌قرآن)

نُهَی‌ (به ضم نون و فتح هاء) از واژگان قرآن کریم به معنای عقلی است که انسان را از کارهای بد نهی می‌کند.

نُهَی‌ به معنی عقل است که آدمی را از کار بد نهی می‌کند معانی دیگری نیز دارد که در قرآن مجید نیامده است جمع آن نهی است بر وزن دعا.

(إِنَّ فی ذَلِكَ لَآياتٍ لِّأُوْلِی النُّهَى) «راستی در آنچه گفته شد درس‌هایی‌ است خردمندان را.» ایضا آیه ۵۴ طه.

۱.	↑ قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۷، ص۱۱۷.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ط دار القلم، ص۸۲۷.
۳.	↑ طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۱، ص۴۲۶.
۴.	↑ طه/سوره۲۰، آیه۱۲۸.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۲۳۳.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۳۲۶.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۵۷.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۸۷.
۹.	↑ طه/سوره۲۰، آیه۵۴.