نُهیٰ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نُهیٰ (به ضم نون و فتح هاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای عقلی است که
انسان را از کارهای بد نهی می‌کند.
نُهَی به معنای عقل است که آدمی را از کار بد نهی می‌کند.
معانی دیگری نیز دارد که در
قرآن مجید نیامده است جمع آن نَهی است بر وزن
دعا.
به مواردی از
نُهَی که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(إِنَّ فی ذَلِكَ لَآياتٍ لِّأُوْلِی النُّهَى) «راستی در آن‌چه گفته شد درس‌هایی است
خردمندان را.»
(كُلُوا وَ ارْعَوْا أَنْعَامَكُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّأُوْلِي النُّهَى) (از آن بخوريد؛ و چهارپايانتان را در آن به چرا بريد. به يقين در اين‌ها نشانه‌هاى روشنى براى خردمندان است.)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حفر»، ج۷، ص۱۱۷-۱۱۸.
