صفحه ۵۵۲ قرآن کریم سوره صف

صفحه قبل .......... صفحه ۵۵۲ .......... صفحه بعد

سوره صف

(وَ إِذْ قَالَ عِیسَی ابْنُ مَرْیَمَ یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُم مُّصَدِّقًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَ مُبَشِّرًا بِرَسُولٍ یَأْتِی مِن بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ ۖ فَلَمَّا جَاءَهُم بِالْبَیِّنَاتِ قَالُو ا هَٰذَا سِحْرٌ مُّبِینٌ)﴿۶﴾
و (به یاد آورید) هنگامى را که عیسى بن مریم گفت: «اى بنى اسرائیل! من فرستاده خدا به سوى شما هستم در حالى که تصدیق کننده توراتى مى باشم که قبل از من فرستاده شده، و بشارت دهنده به پیامبرى که بعد از من مى آید و نام او احمد است.» هنگامى که او [= احمد] با معجزات و دلایل روشن به سراغ آنان آمد، گفتند: «این سحرى آشکار است».

(وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَیٰ عَلَی اللَّهِ الْکَذِبَ وَ هُوَ یُدْعَیٰ إِلَی الْإِسْلَامِ ۚ وَ اللَّهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ) ﴿۷﴾
چه کسى ستمکارتر است از آن کس که بر خدا دروغ بسته در حالى که دعوت به اسلام مى شود؟! خداوند گروه ستمکاران را هدایت نمى کند.

(یُرِیدُونَ لِیُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ) ﴿۸﴾
آنان مى خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش سازند; ولى خدا نور خود را کامل مى کند هر چند کافران خوش نداشته باشند.

(هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَیٰ وَ دِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ) ﴿۹﴾
او کسى است که پیامبر خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا او را بر همه ادیان غالب سازد، هرچند مشرکان ناخشنود باشند.

(یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلَیٰ تِجَارَةٍ تُنجِیکُم مِّنْ عَذَابٍ ّ أَلِیمٍ) ﴿۱۰﴾
اى کسانى که ایمان آورده اید!آیا شما را به تجارتى راهنمایى کنم که شما را از عذاب دردناک رهایى مى بخشد؟!

(یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَ یُدْخِلْکُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَ مَسَاکِنَ طَیِّبَةً فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ ذَٰلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ) ﴿۱۲﴾
(اگر چنین کنید) گناهانتان را مى بخشد و شما را در باغهایى بهشتى داخل مى کند که نهرها از پاى درختانش جارى است و در (قصرها و) مسکنهاى پاکیزه در باغهاى جاویدان بهشتى جاى مى دهد; و این پیروزى عظیم است.

(وَ أُخْرَیٰ تُحِبُّونَهَا ۖ نَصْرٌ مِّنَ اللَّهِ وَ فَتْحٌ قَرِیبٌ ۗ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ) ﴿۱۳﴾
و ( موهبت) دیگرى که آن را دوست دارید (به شما مى بخشد،) و آن یارىِ خداوند و پیروزى نزدیک است; و مؤمنان را (به این پیروزى بزرگ) بشارت ده!

(یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُونُوا أَنصَارَ اللَّهِ كَمَا قَالَ عِیسَی ابْنُ مَرْیَمَ لِلْحَوَارِیِّینَ مَنْ أَنصَارِی إِلَی اللَّهِ ۖ قَالَ الْحَوَارِیُّونَ نَحْنُ أَنصَارُ اللَّهِ ۖ فَآمَنَت طَّائِفَةٌ مِّن بَنِی إِسْرَائِیلَ وَ کَفَرَت طَّائِفَةٌ ۖ فَأَیَّدْنَا الَّذِینَ آمَنُوا عَلَیٰ عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظَاهِرِینَ) ﴿۱۴﴾
اى کسانى که ایمان آورده اید! یاوران خدا باشید همان گونه که عیسى بن مریم به حواریون گفت: «کیست که یاور من به سوى خدا (براى تبلیغ آیین او) گردد؟!» حواریون گفتند: «ما یاوران خداییم» در این هنگام گروهى از بنى اسرائیل ایمان آوردند و گروهى کافر شدند; ما کسانى را که ایمان آورده بودند در برابر دشمنانشان تأیید کردیم و سرانجام (بر آنان) پیروز شدند.

صفحه قبل .......... صفحه ۵۵۲ .......... صفحه بعد