مسکن (مفردات‌قرآن)

مَسْكَن (به فتح میم و سکون سین و فتح کاف) از واژگان قرآن کریم به معنای منزل و خانه است و جمع آن مساکِن می‌باشد.

مَسْكَن اسم مکان از ماده «سکن» جمع آن مساكِن می‌باشد.

(وَ سَكَنْتُمْ‌ فِي‌ مَساكِنِ‌ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ...) (آرى شما بوديد كه در منازل و كاخ‌هاى كسانى كه به خويشتن ستم كردند، ساكن شديد....)

۱.	↑ قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۲۸۳.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۱۷.
۳.	↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۲۶۷.
۴.	↑ ابراهیم/سوره۱۴، آیه۴۵.
۵.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۶۱.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۸۴.
۷.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۱۲۲.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۹۴.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۴۹.