فاه (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فاه (به فتح فاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای
دهان و جمع آن
اَفْواه است.
فاه به معنای دهان است.
همچنين است فُوه، فيه و فَم.
اَفْواه جمع فاه است.
به مواردی از
فاه که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(إِلَّا كَباسِطِ كَفَّيْهِ إِلَى الْماءِ لِيَبْلُغَ فاهُ) «مگر مانند كسی‌كه دو دستش را به‌سوى
آب باز كرده تا به دهانش برسد.»
(وَ تَقُولُونَ بِأَفْواهِكُمْ ما لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ) (و با دهان خود سخنى مى‌گفتيد كه به آن
یقین نداشتيد.)
(ذلِكُمْ قَوْلُكُمْ بِأَفْواهِكُمْ) (اين سخن شماست كه با دهان خود مى‌گوييد.)
(كَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْواهِهِمْ) (سخن بزرگى از دهانشان خارج مى‌شود.)
(يُرْضُونَكُمْ بِأَفْواهِهِمْ وَ تَأْبى قُلُوبُهُمْ) (شما را با زبان خود خشنود مى‌كنند، ولى دل‌هايشان ابا دارد.)
(فَرَدُّوا أَيْدِيَهُمْ فِي أَفْواهِهِمْ) (از روى تعجب و استهزا دست بر دهان گرفتند.)
(مِنَ الَّذِينَ قالُوا آمَنَّا بِأَفْواهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ) (و با زبان مى‌گويند: «ايمان آورده‌ايم» و قلب آن‌ها ايمان نياورده.)
(يَقُولُونَ بِأَفْواهِهِمْ ما لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ) (به زبان خود چيزى مى‌گويند كه در دل‌هايشان نيست.)
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «فاه»، ج۵، ص۲۱۳.
