گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)به‌نام خداوند بخشنده مهربان
(وَ النَّجْمِ إِذَا هَوَیٰ)۱سوگند به ستاره هنگامى که افول مى کند،
(مَا ضَلَّ صَاحِبُکُمْ وَ مَا غَوَیٰ)۲که هرگز دوست شما [
= رسول خدا] گمراه نشده و منحرف نگردیده است،
(وَ مَا یَنطِقُ عَنِ الْهَوَیٰ)۳و هرگز از روى هواى نفس سخن نمى گوید.
(إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَیٰ)۴آنچه مى گوید چیزى جز
وحى (الهى) که بر او القا شده نیست.
(عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَیٰ)۵آن کس که قدرت عظیمى دارد [
جبرئیل امین] او را تعلیم داده است;
(ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَیٰ)۶همان کس که توانایى فوق العاده دارد; آنگاه او [
پیامبر] به حدّ کمال رسید،
(وَ هُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَیٰ)۷در حالى که در افق اعلى بود.
(ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّیٰ)۸سپس نزدیک و نزدیکتر شد،
(فَکَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَیٰ)۹تا آن که فاصله او (با جبرئیل) به اندازه فاصله دو قوس کمان یا کمتر بود;
(فَأَوْحَیٰ إِلَیٰ عَبْدِهِ مَا أَوْحَیٰ)۱۰در این جا خداوند آنچه را
وحى کردنى بود به بنده اش
وحى نمود.
(مَا کَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَیٰ)۱۱قلب (پاک او) در آنچه دید هرگز دروغ نگفت.
(أَفَتُمَارُونَهُ عَلَیٰ مَا یَرَیٰ)۱۲آیا با او درباره آنچه (با چشم خود در معراج) دیده مجادله مى کنید؟!
(وَ لَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَیٰ)۱۳و بار دیگر نیز او را مشاهده کرد،
(عِندَ سِدْرَةِ الْمُنتَهَیٰ)۱۴نزد «
سدرة المنتهى»،
(عِندَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَیٰ)۱۵که «بهشت جاویدان» در آن جاست.
(إِذْ یَغْشَی السِّدْرَةَ مَا یَغْشَیٰ)۱۶در آن هنگام که چیزى [
نور خیره کننده اى ]
سدرة المنتهى را پوشانده بود،
(مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَیٰ)۱۷چشم او هرگز منحرف نشد و طغیان نکرد (آنچه دید واقعیّت بود)
(لَقَدْ رَأَیٰ مِنْ آیَاتِ رَبِّهِ الْکُبْرَیٰ)۱۸به یقین او بزرگترین نشانه هاى پروردگارش را (در آن سفر آسمانى) دید.
(أَفَرَأَیْتُمُ اللَّاتَ وَ الْعُزَّیٰ)۱۹به من خبر دهید آیا بتهاى «لات» و «عزّى»،
(وَ مَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَیٰ)۲۰و «منات» که سوّمین آنهاست (دختران خدا هستند)؟!
(أَلَکُمُ الذَّکَرُ وَ لَهُ الْأُنثَیٰ)۲۱آیا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟! (در حالى که به زعم شما دختران کم ارزش ترند!)
(تِلْکَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِیزَیٰ)۲۲دراین صورت این تقسیمى ناعادلانه است.
(إِنْ هِیَ إِلَّا أَسْمَاءٌ سَمَّیْتُمُوهَا أَنتُمْ وَ آبَاؤُکُم مَّا أَنزَلَ اللَّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ ۚ إِن یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ مَا تَهْوَی الْأَنفُسُ ۖ وَ لَقَدْ جَاءَهُم مِّن رَّبِّهِمُ الْهُدَیٰ)۲۳اینها فقط نامهایى است که شما و پدرانتان بر آنها گذاشته اید (نامهایى بى محتوا و اسمهایى بى مسمّا)، و هرگز خداوند دلیل و حجّتى بر آن نازل نکرده; آنان فقط از گمانهاى بى اساس و هواى نفس پیروى مى کنند در حالى که هدایت از سوى پروردگارشان براى آنها آمده است.
(أَمْ لِلْإِنسَانِ مَا تَمَنَّیٰ)۲۴آیا آنچه انسان تمنّا دارد به آن مى رسد؟!
(فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَ الْأُولَیٰ)۲۵در حالى که آخرت و دنیا از آنِ خداست (و بدون اراده او کسى به چیزى نمى رسد).
۞ (وَ کَم مِّن مَّلَکٍ فِی السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن یَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن یَشَاءُ وَ یَرْضَیٰ)۲۶و چه بسیار فرشتگان آسمانها که شفاعت آنها سودى نمى بخشد مگر پس از آن که خدا براى هرکس بخواهد و راضى باشد اجازه (شفاعت) دهد
