أَوَّل‌ (مفردات‌قرآن)

أَوَّل‌ (به فتح الف و واو مشدد) از واژگان قرآن کریم مقابل آخر است.

أَوَّل‌ مقابل آخر و آن وصف است.
مؤنّث‌ آن أَولی است مثل أُخری‌.

به مواردی از أَوَّل‌ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(اَخْرَجَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ اَهْلِ الْکِتابِ مِنْ دِیارِهِمْ‌ لِاَوَّلِ‌ الْحَشْرِ)
«اهل کتاب را برای نخستین راندن از دیارشان بیرون کرد»

(هُوَ الْاَوَّلُ‌ وَ الْآخِرُ)
«اوست اوّل و در وجود کسی بر او سبقت ندارد و اوست آخر بعد از وی چیزی نیست.»

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۴۴.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۰۰.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۵، ص۳۱۱.
۴.	↑ حشر/سوره۵۹، آیه۲.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۳۴۹.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۲۰۱.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۳۱۲.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۸۷.
۹.	↑ حدید/سوره۵۷، آیه۳.
۱۰.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۲۵۳.
۱۱.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۴۵.
۱۲.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۹۸.
۱۳.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۴۶.