• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

أَوَّل‌ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: أَوَّل‌ (قاموس قرآن (جلد ۱))
مقالات مرتبط: أَوَّل‌ (مفردات‌نهج‌البلاغه)، اوّل.


أَوَّل‌ (به فتح الف و واو مشدد) از واژگان بکار رفته در قرآن کریم مقابل آخر و مؤنث آن اولی است.


أَوَّل‌
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۴۴.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۱۰۰.    
[۳] فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۳، ص۳۳۱.    
مقابل آخر و آن وصف است، و مؤنّث‌اش اولی است مثل اخری‌.

(اَخْرَجَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ اَهْلِ الْکِتابِ مِنْ دِیارِهِمْ‌ لِاَوَّلِ‌ الْحَشْرِ)
[۴] حشر/سوره۵۹، آیه۲.    
یعنی «اهل کتاب را برای نخستین راندن از دیارشان بیرون کرد» (هُوَ الْاَوَّلُ‌ وَ الْآخِرُ)
[۵] حدید/سوره۵۷، آیه۳.    
«اوست اوّل و در وجود کسی بر او سبقت ندارد و اوست آخر بعد از وی چیزی نیست».

۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۴۴.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۱۰۰.    
۳. ↑ فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۳، ص۳۳۱.    
۴. ↑ حشر/سوره۵۹، آیه۲.    
۵. ↑ حدید/سوره۵۷، آیه۳.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اول»، ج۱، ص۱۴۴.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات ادبی | اصطلاحات قرآنی | مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان قرآن
جعبه ابزار