(إِنَّ اللَّهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ وَالَّذِینَ کَفَرُوا یَتَمَتَّعُونَ وَ یَأْکُلُونَ كَمَا تَأْکُلُ الْأَنْعَامُ وَ النَّارُ مَثْوًی لَّهُمْ)۱۲خداوند کسانى را که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند وارد باغهاى بهشتى مى کند که نهرها از پاى درختانش جارى است; در حالى که کافران از متاع زودگذر دنیا بهره مى گیرند و همچون چهارپایان مى خورند، و سرانجام آتش دوزخ جایگاه آنهاست.
(وَ کَأَیِّن مِّن قَرْیَةٍ هِيَ أَشَدُّ قُوَّةً مِّن قَرْیَتِکَ التی أَخْرَجَتْکَ أَهْلَکْنَاهُمْ فَلَا نَاصِرَ لَهُمْ)۱۳و چه بسیار شهرهایى که از شهر تو که بیرونت کرد نیرومندتر بودند; و ما همه آنها را (به سزاى اعمالشان) هلاک کردیم و هیچ یاورى نداشتند.
(أَ فَمَن کَانَ عَلَیٰ بَیِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ کَمَن زُیِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ وَ اتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُم)۱۴آیا کسى که دلیل روشنى از سوى پروردگارش دارد، همانند کسى است که زشتى اعمالش در نظرش آراسته شده و از هواى نفسشان پیروى مى کنند؟!
(مَّثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۖ فِیهَا أَنْهَارٌ مِّن مَّاءٍ غَیْرِ آسِنٍ وَ أَنْهَارٌ مِّن لَّبَنٍ لَّمْ یَتَغَیَّرْ طَعْمُهُ وَ أَنْهَارٌ مِّنْ خَمْرٍ لَّذَّةٍ لِّلشَّارِبِینَ وَ أَنْهَارٌ مِّنْ عَسَلٍ مُّصَفًّی ۖ وَ لَهُمْ فِیهَا مِن کُلِّ الثَّمَرَاتِ وَ مَغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ ۖ کَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِی النَّارِ وَ سُقُوا مَاءً حَمِیمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءَهُمْ)۱۵
وصف بهشتى که به پرهیزگاران وعده داده شده، چنین است: در آن نهرهایى از آب صاف و خالص، و نهرهایى از شیر که طعم آن دگرگون نگشته، و نهرهایى از شراب (طهور) که مایه لذت نوشندگان است، و نهرهایى از عسل مصفاست، و براى آنها در آن از همه انواع میوه ها فراهم است; و (از همه بالاتر) آمرزشى است از سوى پروردگارشان! آیا اینها همانند کسانى هستند که همیشه در آتش دوزخند و از آبى داغ و سوزان نوشانده مى شوند که اندرونشان را از هم متلاشى مى کند؟!
(وَ مِنْهُم مَّن یَسْتَمِعُ إِلَیْکَ حَتَّیٰ إِذَا خَرَجُوا مِنْ عِندِکَ قَالُوا لِلَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مَا ذَا قَالَ آنِفًا ۚ أُولَٰئِکَ الَّذِینَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَیٰ قُلُوبِهِمْ وَ اتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ)۱۶گروهى از آنان به سخنانت گوش فرا مى دهند، امّا هنگامى که از نزد تو خارج مى شوند به کسانى که دانش به آنان بخشیده شده (از روى استهزا) مى گویند: «(این مرد) اکنون چه گفت؟!» آنها کسانى هستند که خداوند بر دلهایشان مُهر نهاده و از هواى نفسشان پیروى کرده اند (از این رو چیزى نمى فهمند).
(وَ الَّذِینَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًی وَ آتَاهُمْ تَقْوَاهُمْ)۱۷کسانى که هدایت یافته اند، (خداوند) بر هدایتشان مى افزاید و روح تقوا به آنان مى بخشد.
(فَهَلْ یَنظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَن تَأْتِیَهُم بَغْتَةً ۖ فَقَدْ جَاءَ أَشْرَاطُهَا ۚ فَأَنَّیٰ لَهُمْ إِذَا جَاءَتْهُمْ ذِکْرَاهُمْ)۱۸آیا کافران جز این انتظارى دارند که قیامت ناگهان به سراغشان آید (آنگاه ایمان آورند)، در حالى که هم اکنون نشانه هاى آن آمده است; امّا هنگامى که به سراغ آنها بیاید، ایمان آنها چه سودى خواهد داشت.
(فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اسْتَغْفِرْ لِذَنبِکَ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ ۗ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ مُتَقَلَّبَکُمْ وَ مَثْوَاکُمْ)۱۹پس بدان که معبودى جز «خداوند یگانه» نیست; و براى گناه خود و مردان و زنان با ایمان آمرزش بخواه. و خداوند گذرگاه و
قرارگاه شما را مى داند.
