(وَ لَقَدْ جِئْنَاهُم بِکِتَابٍ فَصَّلْنَاهُ عَلَیٰ عِلْمٍ هُدًی وَ رَحْمَةً لِّقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ)۵۲ما کتابى براى آنها آوردیم که (اسرار و رموز) آن را با آگاهى شرح دادیم; (کتابى) که مایه هدایت و رحمت براى گروهى است که ایمان مى آورند.
(هَلْ یَنظُرُونَ إِلَّا تَأْوِیلَهُ ۚ یَوْمَ یَأْتِی تَأْوِیلُهُ یَقُولُ الَّذِینَ نَسُوهُ مِن قَبْلُ قَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ فَهَل لَّنَا مِن شُفَعَاءَ فَیَشْفَعُوا لَنَا أَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَیْرَ الَّذِی کُنَّا نَعْمَلُ ۚ قَدْ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَ ضَلَّ عَنْهُم مَّا کَانُوا یَفْتَرُونَ)۵۳آیا آنها جز انتظار ظهور آیات (و فرا رسیدن تهدیدهاى الهى) را دارند؟! آن روز که ظهور آنها فرا رسد، (کار از کار گذشته، و پشیمانى سودى ندارد; و) کسانى که قبلاً آن را فراموش کرده بودند مى گویند: «فرستادگان پروردگار ما، حق را آوردند; آیا(امروز) براى ما شفاعت کنندگانى وجود دارند که براى ما شفاعت کنند، یا (به ما اجازه داده شود به دنیا) بازگردیم، و اعمالى غیر از آنچه انجام مى دادیم، انجام دهیم؟!» (ولى) آنها سرمایه وجود خود را از دست داده اند; و معبودهایى را که به دروغ ساخته بودند، همگى از نظرشان گم مى شوند. (نه راه بازگشتى دارند، و نه شفاعت کننده اى)
(إِنَّ رَبَّکُمُ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَیٰ عَلَی الْعَرْشِ یُغْشِی اللَّیْلَ النَّهَارَ یَطْلُبُهُ حَثِیثًا وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ ۗ أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ ۗ تَبَارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ)۵۴پروردگار شما، خداوندى است که آسمانها و زمین را در شش روز
[شش دوران
] آفرید; سپس بر عرش (قدرت) قرار گرفت (و به تدبیر جهان پرداخت); با (پرده تاریکِ) شب، روز را مى پوشاند; و شب به سرعت، در پى روز مى آید; و خورشید و ماه و ستارگان را آفرید، که مسخّر فرمان او هستند. آگاه باشید که آفرینش و تدبیر (جهان)، از آن او (و به فرمان او) است! پر برکت و بى زوال است خداوندى که پروردگار جهانیان است.
(ادْعُوا رَبَّکُمْ تَضَرُّعًا وَ خُفْیَةً ۚ إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ)۵۵پروردگار خود را (آشکارا) از روى تضرع، و در پنهانى، بخوانید; (و از تجاوز، دست بردارید که) او متجاوزان را دوست نمى دارد.
(وَ لَا تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا وَ ادْعُوهُ خَوْفًا وَ طَمَعًا ۚ إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِیبٌ مِّنَ الْمُحْسِنِینَ)۵۶و در زمین پس از اصلاح آن فساد نکنید، و او را با بیم و امید بخوانید. (بیم از مسوولیتها، و امید به رحمتش. و نیکى کنید) زیرا رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است.
(وَ هُوَ الَّذِی یُرْسِلُ الرِّیَاحَ بُشْرًا بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ ۖ حَتَّیٰ إِذَا أَقَلَّتْ سَحَابًا ثِقَالًا سُقْنَاهُ لِبَلَدٍ مَّیِّتٍ فَأَنزَلْنَا بِهِ الْمَاءَ فَأَخْرَجْنَا بِهِ مِن کُلِّ الثَّمَرَاتِ ۚ کَذَٰلِکَ نُخْرِجُ الْمَوْتَیٰ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ)۵۷او همان کسى است که بادها را به عنوان بشارت، در پیشاپیش (باران) رحمتش مى فرستد; تا ابرهاى سنگین بار را (بر دوش) کشند; (سپس) ما آنها را به سوى زمینهاى مرده مى فرستیم; و بوسیله آنها، آب (حیاتبخش) را نازل مى کنیم; و با آن، میوه هاى گوناگون (از خاک تیره) بیرون مى آوریم; این گونه (که زمینهاى مرده را زنده کردیم،) مردگان را (نیز در قیامت) زنده مى کنیم، شاید (با توجه به این مثال) متذکّر شوید.
