سِتَّة (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سِتَّة (به کسر سین و فتح تاء) به معنای شش از
واژگان قرآن کریم به معنای شِش است.
سِتَّة به معنای شش است.
به مواردی از
سِتَّة که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ...) (پروردگار شما، خداوندى است كه
آسمان‌ها و
زمین را در شش روز (شش دوران) آفريد؛)
ناگفته نماند در آيات
۵۴ اعراف ،
۳ یونس ،
۷ هود ،
۵۹ فرقان ،
۴ سجده ،
۳۸ ق و
۴ حدید گفته شده كه خدا آسمان‌ها و زمين را در شش روز آفريد در سه محل «
ما بَيْنَهُما» نيز اضافه شده.
غرض از شش روز، روزهاى معمولى نيست بلكه شش دوران است كه شايد ميليون‌ها سال طول كشيده است
مشروح اين سخن در «ارض» گذشت.
و تفصيل اين شش روز در
سوره فصلت آيه ۹- ۱۲ مذكور است
و با ملاحظه آن آيات بدست می‌آيد كه مراد از سموات و ارض در آيات «
سِتَّةِ أَيَّامٍ» زمين و طبقات جوّ است و اللّه العالم.
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ستة»، ج۳، ص۲۲۴.
