طلب (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طَلَب (به فتح طاء و لام) از
واژگان قرآن کریم، به معنای خواستن و گرفتن است. این کلمه در چندین آیه از
آیات قرآن به کار رفته است.
طَلَب به معنای خواستن و گرفتن است.
راغب اصفهانی آنرا جستجو از وجود شیء گفته است.
(اَوْ یُصْبِحَ ماؤُها غَوْراً فَلَنْ تَسْتَطِیعَ لَهُ طَلَباً) «یا آبش در
زمین فرو رود دیگر ابدا به طلب و اخذ آن راهی نیابی.»
درباره:
(یُغْشِی اللَّیْلَ النَّهارَ یَطْلُبُهُ حَثِیثاً) (...با پرده تاريک شب،
روز را مىپوشاند؛ و
شب به سرعت، در پى روز مىآيد...)
به «حثث»
و درباره
(ضَعُفَ الطَّالِبُ وَ الْمَطْلُوبُ) (...هم طلبكننده ناتوان است، و هم طلب شونده...)
به «ذباب» رجوع شود.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «طلب»، ج۴، ص۲۲۶.