گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(یَقُولُ یَا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیَاتِی)۲۴مى‌گويد: «اى كاش براى اين زندگيم چيزى از پيش فرستاده بودم!»
(فَیَوْمَئِذٍ لَّا یُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ)۲۵در آن روز هيچ كس مانند او عذاب نمى‌كند،
(وَ لَا یُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ)۲۶و هيچ كس همچون او كسى را به بند نمى‌كشد.
(یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ)۲۷تو اى نفس مطمئن!
(ارْجِعِی إِلَی رَبِّکِ رَاضِیَةً مَّرْضِیَّةً)۲۸به‌سوى پروردگارت بازگرد در حالى كه هم تو از او خشنودى و هم او از تو خشنود است،
(فَادْخُلِی فِی عِبَادِی)۲۹پس در سلك بندگان خاص من در آى،
(وَ ادْخُلِی جَنَّتِی)۳۰و در بهشتم وارد شو!
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)به‌نام خداوند بخشنده مهربان
(لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ)۱قسم به اين شهر مقدس مكّه)،
(وَ أَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ)۲شهرى كه تو در آن ساكنى،
(وَ وَالِدٍ وَ مَا وَلَدَ)۳و سوگند به پدر و فرزندش ابراهيم خليل و فرزندش اسماعيل ذبيح
(لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی کَبَدٍ)۴كه ما انسان را در رنج آفريديم و زندگى او پر از سختى است).
(أَیَحْسَبُ أَن لَّن یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ)۵آيا او مى‌پندارد هيچ كس نمى‌تواند بر او دست يابد؟!
(یَقُولُ أَهْلَکْتُ مَالًا لُّبَدًا)۶به دروغ مى‌گويد: «مال زيادى را در كارهاى خير نابود كرده‌ام!»
(أَیَحْسَبُ أَن لَّمْ یَرَهُ أَحَدٌ)۷آيا گمان مى‌كند هيچ كس او را نديده كه عمل خيرى انجام نداده است؟!
(أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَیْنَیْنِ)۸آيا براى او دو چشم قرار نداديم،
(وَ لِسَانًا وَ شَفَتَیْنِ)۹و يك زبان و دو لب؟!
(وَ هَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ)۱۰و او را به راه خير و شر هدايت كرديم.
(فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ)۱۱ولى او از آن گردنه مهم نگذشت.
(وَ مَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَةُ)۱۲و تو چه مى‌دانى آن گردنه چيست؟!
(فَکُّ رَقَبَةٍ)۱۳آزاد كردن برده‌اى،
(أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ)۱۴يا غذا دادن در روز گرسنگى،
(یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَةٍ)۱۵تيمى از خويشاوندان،
(أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَةٍ)۱۶يا مستمندى خاك نشين را،
(ثُمَّ کَانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا تَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَ تَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ)۱۷سپس از كسانى باشد كه ايمان آورده‌اند و يكديگر را به شكيبايى و مهربانى توصيه مى‌كنند.
(أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ)۱۸آنها اصحاب يمين و سعادتمندانند.
(وَ الَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ)۱۹و كسانى كه آيات ما را انكار كرده‌اند افرادى شومند.
(عَلَیْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ)۲۰بر آنها آتشى است فرو بسته كه راه فرارى از آن نيست)!
