• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفحه ۵۹۵ قرآن کریم سوره شمس و لیل

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


صفحه قبل .......... صفحه ۵۹۵ .......... صفحه بعد



(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)
به نام خداوند رحمتگر مهربان

(وَ الشَّمْسِ وَ ضُحَاهَا) ﴿۱﴾
سوگند به خورشيد و تابندگى‌ اش

(وَ الْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا) ﴿۲﴾
سوگند به ماه چون پى [خورشيد] رود

(وَ النَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا)﴿۳﴾
سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند

(وَ اللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا) ﴿۴﴾
سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد

(وَ السَّمَاء وَ مَا بَنَاهَا) ﴿۵﴾
سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت

(وَ الْأَرْضِ وَ مَا طَحَاهَا) ﴿۶﴾
سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد

(وَ نَفْسٍ وَ مَا سَوَّاهَا)﴿۷﴾
سوگند به نفس و آن كس كه آن را درست كرد

(فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَ تَقْوَاهَا)﴿۸﴾
سپس پليدكارى و پرهيزگارى‌ اش را به آن الهام كرد

(قَدْ أَفْلَحَ مَن زَکَّاهَا)﴿۹﴾
كه هر كس آن را پاك گردانيد قطعا رستگار شد

(وَ قَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا) ﴿۱۰﴾
و هر كه آلوده‌ اش ساخت قطعا درباخت

(کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا) ﴿۱۱﴾
[قوم] ثمود به سبب طغيان خود به تكذيب پرداختند

(إِذِانبَعَثَ أَشْقَاهَا) ﴿۱۲﴾
آنگاه كه شقى‌ ترينشان بر [پا] خاست

(فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَ سُقْیَاهَا) ﴿۱۳﴾
پس فرستاده خدا به آنان گفت زنهار ماده‌ شتر خدا و [نوبت] آب‌خوردنش را [حرمت نهيد]

(فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا) ﴿۱۴﴾
و [لى] دروغزنش خواندند و آن [ماده‌ شتر] را پى كردند و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاك يكسان كرد

(وَ لَا یَخَافُ عُقْبَاهَا) ﴿۱۵﴾
و از پيامد كار خويش بيمى به خود راه نداد.


(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)
به نام خداوند رحمتگر مهربان

(وَ اللَّیْلِ إِذَا یَغْشَی) ﴿۱﴾
سوگند به شب چون پرده افكند

(وَ النَّهَارِ إِذَا تَجَلَّی) ﴿۲﴾
سوگند به روز چون جلوه‌ گرى آغازد

(وَ مَا خَلَقَ الذَّکَرَ وَ الْأُنثَی) ﴿۳﴾
و [سوگند به] آنكه نر و ماده را آفريد

(إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّی) ﴿۴﴾
كه همانا تلاش شما پراكنده است

(فَأَمَّا مَن أَعْطَی وَ اتَّقَی) ﴿۵﴾
اما آنكه [حق خدا را] داد و پروا داشت

(وَ صَدَّقَ بِالْحُسْنَی)﴿۶﴾
و [پاداش] نيكوتر را تصديق كرد

(فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَی) ﴿۷﴾
بزودى راه آسانى پيش پاى او خواهيم گذاشت

(وَ أَمَّا مَن بَخِلَ وَ اسْتَغْنَی) ﴿۸﴾
و اما آنكه بخل ورزيد و خود را بى ‌نياز ديد

(وَ کَذَّبَ بِالْحُسْنَی) ﴿۹﴾
و [پاداش] نيكوتر را به دروغ گرفت

(فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَی) ﴿۱۰﴾
بزودى راه دشوارى به او خواهيم نمود

(وَ مَا یُغْنِی عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّی) ﴿۱۱﴾
و چون هلاك شد [ديگر] مال او به كارش نمى ‌آيد

(إِنَّ عَلَیْنَا لَلْهُدَی) ﴿۱۲﴾
همانا هدايت بر ماست

(وَ إِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَ الْأُولَی) ﴿۱۳﴾
و در حقيقت دنيا و آخرت از آن ماست

(فَأَنذَرْتُکُمْ نَارًا تَلَظَّی)﴿۱۴﴾
پس شما را به آتشى كه زبانه مى ‌كشد هشدار دادم.

صفحه قبل .......... صفحه ۵۹۵ .......... صفحه بعد
جعبه ابزار