• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دمدم (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





دَمْدَم (به فتح دال و سکون میم) از واژگان قرآن کریم به معنای غضب است. این واژه فقط یکبار در آیه ۱۴ سوره شمس آمده است.



دَمْدَم: در صحاح می‌گويد «دَمْدَمْتُ الشَّيْ‌ءَ» يعنى آن را به زمین چسباندم. قاموس دمدمه را غضب معنى كرده. در کشّاف گويد «اطبق عليهم العذاب».


(فَدَمْدَمَ‌ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاها)
اگر دمدمه به معنى غضب باشد معنى آيه چنين می‌شود: «خدا بر آنها به سبب گناهشان خشم گرفت و ديارشان را با زمين يكسان كرد.» اين معنى قريب به نظر می‌آيد.


اين كلمه در كلام الله فقط يكبار آمده است.


۱. شمس/سوره۹۱، آیه۱۴.    
۲. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۳۵۷.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۱۷.    
۴. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۶۳.    
۵. جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، ج۵، ص۱۹۲۱.    
۶. فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، القاموس المحیط، ص۱۱۰۸.    
۷. زمخشری، محمود بن عمر، الکشاف، ج۴، ص۷۶۱.    
۸. شمس/سوره۹۱، آیه۱۴.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۹۹.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۰۲.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۵۶.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۱۱۹.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «دمدم»، ج۲، ص۳۵۷.    






جعبه ابزار