• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بخل (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




بُخْل (به ضم باء و سکون خاء) از واژگان قرآن کریم به معنای ضدّ سخاوت است. بخل از صفات مذمومه است که آیات و روایات در ذمّ آن بسیار است.



بُخْل به معنای ضدّ سخاوت است. راغب گوید: بخل امساک موجودی است از محلّی که نباید امساک شود. بخل از صفات مذمومه است که آیات و روایات در ذمّ آن بسیار است.


(الَّذِینَ‌ یَبْخَلُونَ‌ وَ یَاْمُرُونَ النَّاسَ‌ بِالْبُخْلِ‌) «کسانی که بخل می‌ورزند و مردم را به بخل امر می‌کنند.»


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۷۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ص۱۰۹.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت- الحسینی، ج۵، ص۳۱۷.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ص۱۰۹.    
۵. نساء/سوره۴، آیه۳۷.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۳۵۵.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۵۶۳.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۷۳.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۱۴۶.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بخل»، ج۱، ص۱۷۰.    






جعبه ابزار