عقب - به ضم عین (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عُقْب و
عُقْبى (به ضم عین و سکون قاف) از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای
عاقبت است.
عُقْب و
عُقْبى: (بر وزن قُفْل و كُبْرى) بمعنى
عاقبت است.
(هُنالِكَ الْوَلايَةُ لِلَّهِ الْحَقِّ هُوَ خَيْرٌ ثَواباً وَ خَيْرٌ عُقْباً)،
يعنى: «آنجاست تدبير و
ولایت براى خداى حق او بهتر است از حيث
ثواب و بهتر است از حيث عاقبت».
(أُولئِكَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ) ظاهرا مراد از «الدَّارِ» دنياست و عاقبت دنيا
آخرت است يعنى: «عاقبت خوب
دنیا (كه آخرت باشد) براى آنهاست».
(تِلْكَ عُقْبَى الَّذِينَ اتَّقَوْا وَ عُقْبَى الْكافِرِينَ النَّارُ) عقبى در اين آيه در ثواب و
عقاب بكار رفته است.
على هذا نظر
راغب كه گفته: عُقْبَى مخصوص بثواب است درست نيست مگر آنكه مرادش از ثواب اعمّ باشد.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "عقب"، ج۵، ص۲۲.
