• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جلو (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




جَلْو (بر فتح جیم و سکون لام) از واژگان قرآن کریم به معنای آشکار شدن است.



جَلْو به معنی آشکار شدن است. «جَلَی‌ لِیَ الْاَمْرُ: وَضَحَ» لازم و متعدی هر دو آمده است‌.


(قُلْ اِنَّما عِلْمُها عِنْدَ رَبِّی لا یُجَلِّیها لِوَقْتِها اِلَّا هُوَ..) «بگو علم قیامت فقط نزد پروردگار من است جز او در وقتش آن را ظاهر نمی‌کند و به وجود نمی‌آورد.»
(وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها • وَ الْقَمَرِ اِذا تَلاها • وَ النَّهارِ اِذا جَلَّاها) «قسم به آفتاب و روشنائیش، قسم به ماه که از پی آن بر آید. قسم به روز که آفتاب را ظاهر و آشکار می‌سازد.» ضمیر «جَلَّاها» به‌ «الشَّمْسِ» بر می‌گردد. مجمع البیان به ظلمت که از فحوای کلام به نظر می‌آید برگردانده است ولی حفظ ظاهر بهتر است. نور آفتاب پیوسته در فضا هست ولی آمدن روز که حرکت زمین است آفتاب را ظاهر می‌کند.
(فَلَمَّا تَجَلَّی‌ رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَکًّا وَ خَرَّ مُوسی‌ صَعِقاً) «چون پروردگارش بر کوه آشکار شد آن را ریز ریز کرد و موسی بی‌هوش افتاد.»
مفسّرین والا مقام در تفسیر آیه دست و پا زده‌اند. در اینکه خدا جسم و جسمانی و قابل رؤیت نیست شکی نداریم شاید مراد از تجلّی توجّه به خصوصی است که کوه طاقت آن را نیاورد و از بین رفت، ریز ریز شدن کوه و از بین رفتن آن است و بر موسی روشن شد که چون کوه با آن محکمی طاقت نیاورد او به طریق اولی طاقت نخواهد آورد. المیزان در ذیل آیه و ما قبل آن بیانی شیرین و تحقیقی لطیف دارد.
(وَ لَوْ لا اَنْ کَتَبَ اللَّهُ عَلَیْهِمُ‌ الْجَلاءَ لَعَذَّبَهُمْ فِی الدُّنْیا) «اگر خدا بیرون رفتن را برای آنها ننوشته بود آنها را در دنیا جور دیگر عذاب می‌کرد...» جلاء خروج از شهر و یا اخراج از آن است و آن با معنای اصلی مغایرت ندارد زیرا خروج از بلد یک نوع ظهور است گوئی شخص در شهر مخفی است و با خروج آشکار می‌شود. آیه درباره بیرون راندن یهود از اطراف مدینه است.


۱. قرشی، بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۴۶.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۲۰۰.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۸۹.    
۴. جوهری، ابونصر، الصحاح تاج اللغة وصحاح العربیة، ج۶، ص۲۳۰۳.    
۵. اعراف/سوره۷، آیه۱۸۷.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۳۷۰.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۴۸۲.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۷۷۷.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۱۲۹.    
۱۰. شمس/سوره۹۱، آیه۳.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۹۶.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۹۷.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۵۵.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۱۱۴.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۳۶۹.    
۱۶. اعراف/سوره۷، آیه۱۴۳.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۷۳۱.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۴۶.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ج۸، ص۲۳۷-۲۵۹.    
۲۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۳۰۵.    
۲۱. حشر/سوره۵۹، آیه۳.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۲۰۲.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۳۵۱.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۸۸.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۳۱۴.    
۲۶. جوهری، ابونصر، الصحاح تاج اللغة وصحاح العربیة، ج۶، ص۲۳۰۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "جلو"، ج۲، ص۴۶-۴۷.    






جعبه ابزار