• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

یتم‌ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: یتیم (لغات‌قرآن)، یتیم.


یُتْم‌ (به ضم یاء و سکون تاء) از واژگان قرآن کریم به معنای آنست که پدر کودکی قبل از بلوغ او بمیرد.



یُتْم‌به معنای آنست که پدر کودکی قبل از بلوغ او بمیرد. در سائر حیوانات آنست که مادرش بمیرد. پس یتیم در انسان به معنی پدر مرده (البته قبل از بلوغ کودک) و در غیر انسان بمعنی مادر مرده است.


(وَ لا تَقْرَبُوا مالَ‌ الْیَتِیمِ‌ اِلَّا بِالَّتِی هِیَ اَحْسَنُ‌) «به مال یتیم نزدیک نشوید مگر به بهترین طریق.» و جمع آن در قرآن مجید یتامی است‌.
(وَ آتَی الْمالَ عَلی‌ حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبی‌ وَ الْیَتامی‌ وَ الْمَساکِینَ‌) (و مال (خود) را، با همه علاقه‌اى كه به آن دارد، به خويشاوندان و يتيمان و مسكينان و واماندگان در راه و سائلان و بردگان، انفاق مى‌كند.)
در آیه‌ (وَ آتُوا الْیَتامی‌ اَمْوالَهُمْ) (و اموال يتيمان را (هنگامى كه به حد رشد رسيدند) به آنها بدهيد!) به اعتبار ما کان یتامی اطلاق شده و گر نه تا یتیم است مال باو داده نمی‌شود و پس از بلوغ به او یتیم گفته نمی‌شود. خوردن مال یتیم از گناهان کبیره است و بر آن وعده آتش داده شده است.
(اِنَّ الَّذِینَ یَاْکُلُونَ اَمْوالَ‌ الْیَتامی‌ ظُلْماً اِنَّما یَاْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ ناراً وَ سَیَصْلَوْنَ سَعِیراً) «آنانکه اموال یتیمان را به ظلم می‌خورند فقط در شکمشان آتش می‌خورند و حتما وارد آتش می‌شوند.» (نعوذ باللّه).


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۲۵۹.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۸۸۹.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۱۹۰.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۸۸۹.    
۵. انعام/سوره۶، آیه۱۵۲.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۳۷۵.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۵۱۸.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۱۹۳.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۱۴.    
۱۰. بقره/سوره۲، آیه۱۷۷.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۷.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۴۲۹.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۶۵۰.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۴۸۷.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۱۸۱.    
۱۶. نسا/سوره۴، آیه۲.    
۱۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۷۷.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۱۶۵.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۲۶۴.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۹.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۱۰.    
۲۲. نسا/سوره۴، آیه۱۰.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۲۰۳.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۳۲۱.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۲۶.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۴۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «یتم»، ج۷، ص۲۵۹.    






جعبه ابزار