• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شفه (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: شفه (قاموس قرآن (جلد ۴))
مقالات مرتبط: شفه (مفردات‌نهج‌البلاغه).

شَفَه (به فتح شین و فاء)، از واژگان قرآن کریم و به معنای لب است. در کلمه یک بار در قرآن به‌کار رفته شده است.


شَفَه
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۵۸.    
به معنای لب است.

(اَ لَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَیْنَیْنِ. وَ لِساناً وَ شَفَتَیْنِ‌)
[۲] بلد/سوره۹۰، آیه۸ و ۹.    
آیا به او دو چشم یک زبان و دو لب قرار ندادیم؟ و در آیه اهمیت دو لب در وجود بشر و فایده آنها منظور است.

این کلمه در قرآن فقط یک بار آمده است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۵۸.    
۲. ↑ بلد/سوره۹۰، آیه۸ و ۹.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شفه»، ج۴، ص۵۸.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات ادبی | اصطلاحات قرآنی | مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان قرآن
جعبه ابزار