• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

رقبه (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




رَقَبَه (به فتح راء و قاف و باء) از واژگان قرآن کریم به معنای گردن است ولى در متعارف مراد از آن برده است. جمع رقبه، رِقاب (به کسر راء) است.



رَقَبَه به معنای گردن است ولى در متعارف مراد از آن برده است چنانكه از رأس و ظهر مركوب اراده می‌كنند.


(وَ مَنْ قَتَلَ مُؤْمِناً خَطَأً فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ) «هر كه مؤمنى را به خطا بكشد بر اوست آزاد كردن يک بنده مؤمن.»
اطلاق رقبه بر مملوک تسميه شيى‌ء به نام اشرف اجزاء آن است.
[۶] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ذیل واژه «رقب».


۲.۱ - رِقاب

جمع آن رِقاب است‌.
(وَ الْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَ فِي‌ الرِّقابِ‌) ( و براى جلب محبت افراد غير مسلمان، و براى آزادى بردگان.) منظور غلامان و كنيزانى است كه از مال زکوة آزاد می‌شوند.
در آيه‌ (فَإِذا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَضَرْبَ‌ الرِّقابِ‌) (و هنگامى‌كه با كافران جنايت‌پيشه در ميدان جنگ روبرو شديد گردنهايشان را بزنيد.) منظور گردن‌ها است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۱۱۲.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ۳۶۱.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۷۳.    
۴. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ۳۶۱.    
۵. نساء/سوره۴، آیه۹۲.    
۶. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ذیل واژه «رقب».
۷. توبه/سوره۹، آیه۶۰.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۹۶.    
۹. محمد/سوره۴۷، آیه۴.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۰۷.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «رقب»، ج۳، ص۱۱۲.    






جعبه ابزار