• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفحه ۴۹۲ قرآن کریم سوره زخرف

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.



(وَ لِبُیُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَ سُرُرًا عَلَیْهَا یَتَّکِئُونَ)۳۴
و براى خانه هایشان درها و تختهایى (زیبا و نقره اى) قرار مى دادیم که بر آن تکیه کنند;


(وَ زُخْرُفًا ۚ وَ إِن کُلُّ ذَٰلِکَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ۚ وَ الْآخِرَةُ عِندَ رَبِّکَ لِلْمُتَّقِینَ)۳۵
و انواع زیورها; ولى تمام اینها بهره زندگى دنیاست، و آخرت نزد پروردگارت از آن پرهیزگاران است.


(وَ مَن یَعْشُ عَن ذِکْرِ الرَّحْمَٰنِ نُقَیِّضْ لَهُ شَیْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ)۳۶
و هر کس از یاد خداوند رحمان، روى گردان شود شیطانى را بر او مسلط مى سازیم که همواره همنشین او خواهد بود.


(وَ إِنَّهُمْ لَیَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِیلِ وَ یَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ)۳۷
و آنها [= شیاطین ] این گروه را از راه (خدا) باز مى دارند، در حالى که گمان مى کنند هدایت یافتگان (حقیقى) آنها هستند.


(حَتَّیٰ إِذَا جَاءَنَا قَالَ یَا لَیْتَ بَیْنِی وَ بَیْنَکَ بُعْدَ الْمَشْرِقَیْنِ فَبِئْسَ الْقَرِینُ)۳۸
تا زمانى که (در قیامت) نزد ما حاضر شود مى گوید: «اى کاش میان من و تو فاصله مشرق و مغرب بود; چه بد همنشینى بودى!»


(وَ لَن یَنفَعَکُمُ الْیَوْمَ إِذ ظَّلَمْتُمْ أَنَّکُمْ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ)۳۹
(ولى به آنها مى گوییم:) این گفتگوها امروز به حال شما سودى ندارد، چرا که ظلم کردید; و همه در عذاب شرکت دادید.


(أَفَأَنتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تَهْدِی الْعُمْیَ وَ مَن کَانَ فِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ)۴۰
(اى پیامبر!) آیا تو مى توانى سخن خود را به گوش کران برسانى، یا کوران و کسانى را که در گمراهى آشکارى هستند هدایت کنى؟!


(فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِکَ فَإِنَّا مِنْهُم مُّنتَقِمُونَ)۴۱
و هرگاه تو را (از میان آنها) ببریم، به یقین آنان را مجازات خواهیم کرد;


(أَوْ نُرِیَنَّکَ الَّذِی وَعَدْنَاهُمْ فَإِنَّا عَلَیْهِم مُّقْتَدِرُونَ)۴۲
و یا اگر (زنده بمانى) آنچه را (از کیفر اعمالشان) به آنان وعده داده ایم به تو نشان خواهیم داد، زیرا ما بر آنها مسلّط هستیم.


(فَاسْتَمْسِکْ بِالَّذِی أُوحِیَ إِلَیْکَ ۖ إِنَّکَ عَلَیٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ)۴۳
آنچه را بر تو وحى شده محکم بگیر که تو بر صراط مستقیمى.


(وَ إِنَّهُ لَذِکْرٌ لَّکَ وَ لِقَوْمِکَ ۖ وَ سَوْفَ تُسْأَلُونَ)۴۴
و این مایه یادآورى (و عظمت) تو و قوم تو است و بزودى (از رفتارتان با این نعمت) سؤال خواهید شد.


(وَ اسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِکَ مِن رُّسُلِنَا أَ جَعَلْنَا مِن دُونِ الرَّحْمَٰنِ آلِهَةً یُعْبَدُونَ)۴۵
از پیامبرانى که پیش از تو فرستادیم (و پیروان راستین آنها) بپرس: آیا غیر از خداوند رحمان معبودانى براى پرستش قرار دادیم؟!


(وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَیٰ بِآیَاتِنَا إِلَیٰ فِرْعَوْنَ وَ مَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّی رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِینَ)۴۶
ما موسى را با آیات خود به سوى فرعون و اشراف او فرستادیم; (موسى به آنها) گفت: «من فرستاده پروردگار جهانیانم».


(فَلَمَّا جَاءَهُم بِآیَاتِنَا إِذَا هُم مِّنْهَا یَضْحَکُونَ)۴۷
ولى هنگامى که او با نشانه هاى ما به سراغ آنها آمد، به آن مى خندیدند.




جعبه ابزار