(وَ لِبُیُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَ سُرُرًا عَلَیْهَا یَتَّکِئُونَ)۳۴و براى خانه هایشان درها و تختهایى (زیبا و نقره اى) قرار مى دادیم که بر آن تکیه کنند;
(وَ زُخْرُفًا ۚ وَ إِن کُلُّ ذَٰلِکَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ۚ وَ الْآخِرَةُ عِندَ رَبِّکَ لِلْمُتَّقِینَ)۳۵و انواع زیورها; ولى تمام اینها بهره زندگى دنیاست، و آخرت نزد پروردگارت از آن پرهیزگاران است.
(وَ مَن یَعْشُ عَن ذِکْرِ الرَّحْمَٰنِ نُقَیِّضْ لَهُ شَیْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ)۳۶و هر کس از یاد خداوند رحمان، روى گردان شود شیطانى را بر او مسلط مى سازیم که همواره همنشین او خواهد بود.
(وَ إِنَّهُمْ لَیَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِیلِ وَ یَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ)۳۷و آنها [
= شیاطین ] این گروه را از راه (خدا) باز مى دارند، در حالى که گمان مى کنند هدایت یافتگان (حقیقى) آنها هستند.
(حَتَّیٰ إِذَا جَاءَنَا قَالَ یَا لَیْتَ بَیْنِی وَ بَیْنَکَ بُعْدَ الْمَشْرِقَیْنِ فَبِئْسَ الْقَرِینُ)۳۸تا زمانى که (در قیامت) نزد ما حاضر شود مى گوید: «اى کاش میان من و تو فاصله مشرق و مغرب بود; چه بد همنشینى بودى!»
(وَ لَن یَنفَعَکُمُ الْیَوْمَ إِذ ظَّلَمْتُمْ أَنَّکُمْ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ)۳۹(ولى به آنها مى گوییم:) این گفتگوها امروز به حال شما سودى ندارد، چرا که ظلم کردید; و همه در عذاب شرکت دادید.
(أَ فَأَنتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تَهْدِی الْعُمْیَ وَ مَن کَانَ فِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ)۴۰(اى پیامبر!) آیا تو مى توانى سخن خود را به گوش کران برسانى، یا کوران و کسانى را که در گمراهى آشکارى هستند هدایت کنى؟!
(فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِکَ فَإِنَّا مِنْهُم مُّنتَقِمُونَ)۴۱و هرگاه تو را (از میان آنها) ببریم، به یقین آنان را مجازات خواهیم کرد;
(أَوْ نُرِیَنَّکَ الَّذِی وَعَدْنَاهُمْ فَإِنَّا عَلَیْهِم مُّقْتَدِرُونَ)۴۲و یا اگر (زنده بمانى) آنچه را (از کیفر اعمالشان) به آنان وعده داده ایم به تو نشان خواهیم داد، زیرا ما بر آنها مسلّط هستیم.
(فَاسْتَمْسِکْ بِالَّذِی أُوحِیَ إِلَیْکَ ۖ إِنَّکَ عَلَیٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ)۴۳آنچه را بر تو وحى شده محکم بگیر که تو بر صراط مستقیمى.
(وَ إِنَّهُ لَذِکْرٌ لَّكَ وَ لِقَوْمِکَ ۖ وَ سَوْفَ تُسْأَلُونَ)۴۴و این مایه یادآورى (و عظمت) تو و قوم تو است و بزودى (از رفتارتان با این نعمت) سؤال خواهید شد.
(وَ اسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِکَ مِن رُّسُلِنَا أَ جَعَلْنَا مِن دُونِ الرَّحْمَٰنِ آلِهَةً یُعْبَدُونَ)۴۵از پیامبرانى که پیش از تو فرستادیم (و پیروان راستین آنها) بپرس: آیا غیر از خداوند رحمان معبودانى براى پرستش قرار دادیم؟!
(وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَیٰ بِآیَاتِنَا إِلَیٰ فِرْعَوْنَ وَ مَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّی رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِینَ)۴۶ما موسى را با آیات خود به سوى فرعون و اشراف او فرستادیم; (موسى به آنها) گفت: «من فرستاده پروردگار جهانیانم».
(فَلَمَّا جَاءَهُم بِآیَاتِنَا إِذَا هُم مِّنْهَا یَضْحَکُونَ)۴۷ولى هنگامى که او با نشانه هاى ما به سراغ آنها آمد، به آن مى خندیدند.
