گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
۞۞ (إِلَیْهِ یُرَدُّ عِلْمُ السَّاعَةِ ۚ وَ مَا تَخْرُجُ مِن ثَمَرَاتٍ مِّنْ أَکْمَامِهَا وَ مَا تَحْمِلُ مِنْ أُنثَیٰ وَ لَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ ۚ وَ یَوْمَ یُنَادِیهِمْ أَیْنَ شُرَکَائِی قَالُوا آذَنَّاکَ مَا مِنَّا مِن شَهِیدٍ)۴۷علم به قیامت (و لحظه وقوع آن) تنها به خدا باز مى گردد; هیچ میوه اى از غلاف خود خارج نمى شود، و هیچ ماده اى باردار نمى گردد ووضع حمل نمى کند مگر به علم او; و آن روز که آنها را ندا مى دهد کجایند همتایانى که براى من مى پنداشتید؟! مى گویند: «(پروردگارا!) ما اعلام داشتیم که هیچ گواهى (بر گفته خود) نداریم.»
(وَ ضَلَّ عَنْهُم مَّا کَانُوا یَدْعُونَ مِن قَبْلُ ۖ وَ ظَنُّوا مَا لَهُم مِّن مَّحِیصٍ)۴۸و همه معبودانى را که قبلاً مى خواندند از نظر آنها گم و پنهان مى شوند; و مى دانند هیچ گریزگاهى ندارند.
(لَّا یَسْأَمُ الْإِنسَانُ مِن دُعَاءِ الْخَیْرِ وَ إِن مَّسَّهُ الشَّرُّ فَیَئُوسٌ قَنُوطٌ)۴۹انسان هرگز از درخواست نیکى (و نعمت) خسته نمى شود; و اگر شرّ و بدى به او رسد، بسیار مأیوس و نومید مى گردد.
(وَ لَئِنْ أَذَقْنَاهُ رَحْمَةً مِّنَّا مِن بَعْدِ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَیَقُولَنَّ هَٰذَا لِی وَ مَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً وَ لَئِن رُّجِعْتُ إِلَیٰ رَبِّی إِنَّ لِی عِندَهُ لَلْحُسْنَیٰ ۚ فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِمَا عَمِلُوا وَ لَنُذِیقَنَّهُم مِّنْ عَذَابٍ غَلِیظٍ)۵۰و هرگاه بعد از ناراحتى که به او رسیده رحمتى از سوى خود به او بچشانیم مى گوید: «این بخاطر شایستگى و استحقاق من بوده، و گمان نمى کنم قیامت برپا شود; و (بفرض که قیامتى باشد،) هرگاه به سوى پروردگارم بازگردانده شوم، براى من نزد او بهترین پاداش است. ما کافران را از اعمالى که انجام داده اند (بزودى) آگاه خواهیم کرد و از عذاب شدید به آنها مى چشانیم.
(وَ إِذَا أَنْعَمْنَا عَلَی الْإِنسَانِ أَعْرَضَ وَ نَأَیٰ بِجَانِبِهِ وَ إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَاءٍ عَرِیضٍ)۵۱و هرگاه به انسان (غافل و بى خبر) نعمت دهیم، روى مى گرداند و با حال تکبّر (از حق) دور مى شود; ولى هرگاه بدى (و مختصر ناراحتى) به او رسد، تقاضاى فراوان و مستمر (براى برطرف شدن آن) دارد.
(قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِن کَانَ مِنْ عِندِ اللَّهِ ثُمَّ کَفَرْتُم بِهِ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ هُوَ فِی شِقَاقٍ بَعِیدٍ)۵۲بگو: «به من خبر دهید اگر این قرآن از سوى خداوند باشد و شما به آن کافر شوید، چه کسى گمراهتر خواهد بود از کسى که در مخالفت شدیدى (با آن) قرار دارد؟!
(سَنُرِیهِمْ آیَاتِنَا فِی الْآفَاقِ وَ فِی أَنفُسِهِمْ حَتَّیٰ یَتَبَیَّنَ لَهُم أَنَّهُ الْحَقُّ ۗ أَوَلَمْ یَکْفِ بِرَبِّکَ أَنَّهُ عَلَیٰ کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ)۵۳بزودى نشانه هاى خود را در اطراف عالم و در درون جانشان به آنها نشان مى دهیم تا براى آنان آشکار گردد که او حق است; آیا کافى نیست که پروردگارت بر همه چیز شاهد و گواه است؟!
(أَلَا إِنَّهُمْ فِی مِرْیَةٍ مِّن لِّقَاءِ رَبِّهِمْ ۗ أَلَا إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ مُّحِیطٌ)۵۴آگاه باشید که آنها از لقاى پروردگارشان در شک و تردیدند; و آگاه باشید که او بر همه چیز احاطه دارد.»
