• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اذان (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: اذان.


أَذان (به فتح الف)، یکی از واژگان قرآن کریم به معنای اعلام است. در اسلام چون موذن، وقت نماز را اعلام می‌کند اذان را به این اسم نامیده‌اند.



أَذان به معنی اعلام است‌.


(وَ اَذانٌ‌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ اِلَی النَّاسِ)، (و اين، اعلامى است از ناحيه خدا و پيامبرش به عموم مردم) اذان اسلام را از آن‌جهت‌ اذان‌ گفته‌اند که مؤذّن با صدای بلند دخول وقت را اعلام می‌کند، مؤذن یعنی کسی که به ندا و صدای بلند اعلام می‌کند (فَاَذَّنَ‌ مُؤَذِّنٌ‌ بَیْنَهُمْ)، (ندا دهنده‌اى در ميان آنها ندا مى‌دهد) آذَنَ در آیه کریمه‌ (آمَنْتُمْ بِهِ قَبْلَ اَنْ‌ آذَنَ‌ لَکُمْ) (آيا پيش از آن‌كه به شما اجازه دهم، به او ایمان آورديد؟!) و امثال آن به معنی اذن دادن است‌ آذَنْتُهُ‌ در مفردات گوید: اَذِنْتُهُ‌ به کذا و آذَنْتُهُ‌ به معنی» ارباب تفاسیر نیز چنین گفته‌اند، شاید مراد از مفاعله در اینجا شدت باشد یعنی پیش از آنکه من اذن قطعی و صریح بدهم به موسی ایمان آوردید؟!

در آیه کریمه‌ (فَاِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ‌ آذَنْتُکُمْ‌ عَلی‌ سَواءٍ) (اگر باز روى‌گردان شوند، بگو: «من به همه شما يكسان هشدار مى‌دهم) و در آیه کریمه‌ (وَ یَوْمَ یُنادِیهِمْ اَیْنَ شُرَکائِی قالُوا آذَنَّاکَ‌ ما مِنَّا مِنْ شَهِیدٍ) آذن را اعلام معنی کرده‌اند یعنی: (اگر از دعوت تو سر پیچیدند بگو: به همه به طور مساوی اعلام کردم. و روز قیامت ندایشان می‌کند: شریکان من کجایند؟ گویند: به تو خبر دادیم که از ما گواهی نیست که بگوید: تو را شریکی هست). فرق این دو آیه، با آیه‌ (آذَنَ‌ لَکُمْ) آن است که آن با لام متعدی شده و به معنی اذن دادن است چنان‌که از قاموس نقل شد. ولی در این دو آیه ظاهرا، باء مقدّر است یعنی (آذَنْتُکُم بِعَذَابِ اللَّهِ عَلَی سَوَاءٍ) و (آذَنَّاکَ بِاَنَّهُ مَا مِنَّا مِنْ شَهِیدٍ) و سابقا روشن گردید که چون اذن متعدی ‌به باء باشد به معنی علم است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۵۷.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۷۰.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۲۰۰.    
۴. توبه/سوره۹، آیه۳.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۸۷.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۹، ص۱۹۹.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۱۴۹.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۱۵.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۱۱.    
۱۰. اعراف/سوره۷، آیه۴۴.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۵۶.    
۱۲. اعراف/سوره۷، آیه۱۲۳.    
۱۳. این مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۶۵.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۲۷۶.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۲۱۷.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۲۱۳.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۳۳۲.    
۱۸. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۱۴.    
۱۹. انبیاء/سوره۲۱، آیه۱۰۹.    
۲۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۳۱.    
۲۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۶۸.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۳۱.    
۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۷۴.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۲۱.    
۲۵. فصلت/سوره۴۱، آیه۴۷.    
۲۶. مصدر طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۶۰۹.    
۲۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۴۰۱.    
۲۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۸۱.    
۲۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اذان»، ج۱، ص۵۷.    






جعبه ابزار