شقاق (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شِقاق (به کسر شین) از
واژگان قرآن کریم و به معنای جدائی و مخالفت است.
شِقاق به معنای جدائی و مخالفت است.
اقرب آن‌را دشمنی و مخالفت گفته و می‌گوید: حقیقتش آن است که هر یک در شقّی غیر از شقّ رفیقش باشد.
قول اقرب روی آن است که شقّه به معنی تکّه جدا شده از شی‌ء است مثل نصف مثلا.
(وَ اِنْ تَوَلَّوْا فَاِنَّما هُمْ فِی شِقاقٍ)(وَ اِنْ خِفْتُمْ شِقاقَ بَیْنِهِما فَابْعَثُوا حَکَماً مِنْ اَهْلِهِ وَ حَکَماً مِنْ اَهْلِها)(ذلِکَ بِاَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ) یعنی «آن بدین‌جهت بود که با
خدا و
رسول مخالفت کردند.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شقاق»، ج۴، ص۶۰.
