شِقاق (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شِقاق (به کسر شین) از
واژگان قرآن کریم و به معنای جدایی و مخالفت است.
شِقاق به معنای جدایی و مخالفت است.
اقرب آن‌را دشمنی و مخالفت گفته و می‌گوید: حقیقتش آن است که هر یک در
شقّی غیر از
شقّ رفیقش باشد.
قول اقرب روی آن است که شقّه به معنی تکّه جدا شده از شی‌ء است مثل نصف مثلا.
به مواردی از
شقّاق که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ اِنْ خِفْتُمْ شِقاقَ بَیْنِهِما فَابْعَثُوا حَکَماً مِنْ اَهْلِهِ وَ حَکَماً مِنْ اَهْلِها) (و اگر از جدايى ميان آن دو همسر بيم داشته باشيد، يك داور از خانواده شوهر، و يک داور از خانواده زن انتخاب كنيد تا به كار آنان رسيدگى كنند.)
(ذلِکَ بِاَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ) «آن به این جهت بود که با
خدا و
رسول مخالفت کردند.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شقاق»، ج۴، ص۶۰.
