(قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِن قَبْلُ ۚ کَانَ أَکْثَرُهُم مُّشْرِکِینَ )۴۲بگو: «در زمین سیر کنید و بنگرید عاقبت کسانى که قبل از شما بودند چگونه بود!» بیشتر آنها مشرک بودند.
(فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ الْقَیِّمِ مِن قَبْلِ أَن یَأْتِیَ یَوْمٌ لَّا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ ۖ یَوْمَئِذٍ یَصَّدَّعُونَ )۴۳روى خود را به سوى آیین مستقیم و پایدار بدار، پیش از آن که روزى فرارسد که هیچ کس نمى تواند آن را از خدا باز گرداند (و برنامه الهى را تعطیل کند); در آن روز مردم به گروههایى تقسیم مى شوند:
(مَن کَفَرَ فَعَلَیْهِ کُفْرُهُ ۖ وَ مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِأَنفُسِهِمْ یَمْهَدُونَ )۴۴هر کس کافر شود، کفرش بر زیان خود اوست; و آنها که کار شایسته انجام دهند، براى خودشان آماده مى سازند (و ذخیره مى کنند).
(لِیَجْزِیَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِن فَضْلِهِ ۚ إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْکَافِرِینَ )۴۵این براى آن است که خداوند کسانى را که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده اند، از فضلش پاداش دهد; به یقین او کافران را دوست نمى دارد.
(وَ مِنْ آیَاتِهِ أَن یُرْسِلَ الرِّیَاحَ مُبَشِّرَاتٍ وَ لِیُذِیقَکُم مِّن رَّحْمَتِهِ وَ لِتَجْرِیَ الْفُلْکُ بِأَمْرِهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ )۴۶و از نشانه هاى (عظمت) خدا این است که بادها را بشارتگرانى (براى نزول باران) مى فرستد تا شما را از رحمتش بچشاند (و سیراب کند) وکشتیها به فرمانش حرکت کنند و از فضل او بهره گیرید; شاید شکرگزارى کنید.
(وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِکَ رُسُلًا إِلَیٰ قَوْمِهِمْ فَجَاءُوهُم بِالْبَیِّنَاتِ فَانتَقَمْنَا مِنَ الَّذِینَ أَجْرَمُوا ۖ وَ کَانَ حَقًّا عَلَیْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِینَ )۴۷و پیش از تو پیامبرانى را به سوى قومشان فرستادیم; آنها با دلایل روشن به سراغ قوم خود رفتند، ولى (هنگامى که اندرزها سودى نداد) مجرمان را مجازات کردیم; (و مؤمنان را یارى نمودیم); و یارى مؤمنان، همواره حقّى است بر عهده ما.
(اللَّهُ الَّذِی یُرْسِلُ الرِّیَاحَ فَتُثِیرُ سَحَابًا فَیَبْسُطُهُ فِی السَّمَاءِ کَیْفَ یَشَاءُ وَ یَجْعَلُهُ کِسَفًا فَتَرَی الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ ۖ فَإِذَا أَصَابَ بِهِ مَن یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ إِذَا هُمْ یَسْتَبْشِرُونَ )۴۸خداوند همان کسى است که بادها را مى فرستدتا ابرهایى را به حرکت در آورند، سپس آنها را در آسمان آن گونه که بخواهد مى گستراند و متراکم مى سازد; در این هنگام دانه هاى باران را مى بینى که از لابه لاى آن خارج مى شود; هنگامى که این (باران حیاتبخش) را به هر کس از بندگانش که بخواهد برساند، ناگهان خوشحال مى شوند.
(وَ إِن کَانُوا مِن قَبْلِ أَن یُنَزَّلَ عَلَیْهِم مِّن قَبْلِهِ لَمُبْلِسِینَ )۴۹هرچند پیش از آن که بر آنان نازل شود مایوس بودند.
(فَانظُرْ إِلَیٰ آثَارِ رَحْمَتِ اللَّهِ کَیْفَ یُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ۚ إِنَّ ذَٰلِکَ لَمُحْیِی الْمَوْتَیٰ ۖ وَ هُوَ عَلَیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ )۵۰به آثار رحمت الهى بنگر که چگونه زمین را بعد از مردنش زنده مى کند; چنین کسى (که زمین مرده را زنده مى کند) زنده کننده مردگان (در قیامت) است; و او بر هر چیزى تواناست.
