(وَ إِذَا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُم مُّنِیبِینَ إِلَیْهِ ثُمَّ إِذَا أَذَاقَهُم مِّنْهُ رَحْمَةً إِذَا فَرِیقٌ مِّنْهُم بِرَبِّهِمْ یُشْرِکُونَ )۳۳هنگامى که رنج و زیانى به مردم برسد، پروردگار خود را مى خوانند در حالى که (توبه کنان) به سوى او باز مى گردند; امّا همین که خداوند رحمتى از جانب خویش به آنان بچشاند (و ناراحتى آنان برطرف شود)، در آن هنگام گروهى از آنان براى پروردگارشان همتا قائل مى شوند.
(لِیَکْفُرُوا بِمَا آتَیْنَاهُمْ ۚ فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ )۳۴(بگذار) تا نعمتهایى را که ما به آنها داده ایم کفران کنند! و (به آنها بگو: هر چه مى توانید) بهره گیرید; امّا بزودى (نتیجه اعمالتان را) خواهید دانست.
(أَمْ أَنزَلْنَا عَلَیْهِمْ سُلْطَانًا فَهُوَ یَتَکَلَّمُ بِمَا کَانُوا بِهِ یُشْرِکُونَ )۳۵آیا ما دلیلى بر آنان فرستادیم که از آنچه همتاى خدا قرار مى دهند سخن مى گوید (و آن را موجه مى شمارد)؟!
(وَ إِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً فَرِحُوا بِهَا ۖ وَ إِن تُصِبْهُمْ سَیِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ إِذَا هُمْ یَقْنَطُونَ )۳۶و هنگامى که رحمتى به مردم بچشانیم، از آن شاد مى شوند; و هر گاه رنج و مصیبتى بخاطر اعمالى که انجام داده اند به آنان رسد، ناگهان مأیوس مى شوند.
(أَ وَ لَمْ یَرَوْا أَنَّ اللَّهَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن یَشَاءُ وَ یَقْدِرُ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ )۳۷آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد وسعت مى بخشد یا تنگ مى گیرد؟! در این نشانه هایى است براى گروهى که ایمان مى آورند.
(فَآتِ ذَا الْقُرْبَیٰ حَقَّهُ وَ الْمِسْکِینَ وَ ابْنَ السَّبِیلِ ۚ ذَٰلِکَ خَیْرٌ لِّلَّذِینَ یُرِیدُونَ وَجْهَ اللَّهِ ۖ وَ أُولَٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ )۳۸پس حق خویشاوندان و مستمندان و در راه ماندگان را ادا کن. این براى آنها که رضاى خدا را مى طلبند بهتر است، و چنین کسانى رستگارانند.
(وَ مَا آتَیْتُم مِّن رِّبًا لِّیَرْبُوَ فِی أَمْوَالِ النَّاسِ فَلَا یَرْبُو عِندَ اللَّهِ ۖ وَ مَا آتَیْتُم مِّن زَکَاةٍ تُرِیدُونَ وَجْهَ اللَّهِ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الْمُضْعِفُونَ )۳۹آنچه بعنوان ربا مى پردازید تا در اموال مردم فزونى یابد، نزد خدا فزونى نخواهد یافت; و آنچه را بعنوان زکات مى پردازید و تنها رضاى خدا را مى طلبید (مایه برکت و فزونى است; و) کسانى که چنین مى کنند داراى پاداش مضاعفند.
(اللَّهُ الَّذِی خَلَقَکُمْ ثُمَّ رَزَقَکُمْ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یُحْیِیکُمْ ۖ هَلْ مِن شُرَکَائِکُم مَّن یَفْعَلُ مِن ذَٰلِکُم مِّن شَیْءٍ ۚ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَیٰ عَمَّا یُشْرِکُونَ )۴۰خداوند همان کسى است که شما را آفرید، سپس روزى داد، بعد مى میراند، سپس زنده مى کند; آیا هیچ یک از همتایانى که براى خدا قرار داده اید چیزى ازاین کارها را مى توانند انجام دهند؟! او منزّه و برتر است از آنچه همتاى او قرار مى دهند.
(ظَهَرَ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ لِیُذِیقَهُم بَعْضَ الَّذِی عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ )۴۱فساد، در صحرا و دریا بخاطر کارهایى که مردم انجام داده اند آشکار شده است; خدا مى خواهد نتیجه بعضى از اعمالشان را به آنان بچشاند، شاید (به سوى حق) بازگردند.
