ذٰلِکُم (مفردات‌قرآن)

ذٰلِکُم (به فتح ذال، کسر لام و ضم کاف) از واژگان قرآن کریم به معنای اسماء اشاره و برای اشاره به بعید استفاده می‌شود.

ذٰلِکُم از اسماء اشاره است که معمولا برای اشاره به بعید استفاده می‌شود.
همان ذلک است كه چون طرف خطاب جماعت باشد به جاى كاف «كُم» آيد.

به مواردی از ذٰلِکُم که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(ذلِكُمُ‌ اللَّهُ رَبُّكُمْ خالِقُ كُلِّ شَيْ‌ءٍ)
(اين است خداوند، پروردگار شما كه آفريننده همه چيز است.)

(ذلِكُمْ‌ بِما كُنْتُمْ تَفْرَحُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ)
(اين عذاب به‌خاطر آن است كه به ناحق در زمين شادى مى‌كرديد.)

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۲.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۳۴.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۱۵۳.
۴.	↑ غافر/سوره۴۰، آیه۶۲.
۵.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۷۴.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۵۲۳.
۷.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۳۴۵.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۲۹۳.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۸۲۴.
۱۰.	↑ غافر/سوره۴۰، آیه۷۵.
۱۱.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۷۵.
۱۲.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۵۳۳.
۱۳.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۳۵۲.
۱۴.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۳۰۴.
۱۵.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۸۲۸.