ودق (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَدْق (به فتح واو و سکون دال) از
واژگان قرآن کریم به معنای
باران است.
این واژه فقط دو بار در
قرآن مجید آمده است.
وَدْق (بر وزن فلس) به معنای باران است.
به مواردی از
وَدْق که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَتَرَی الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ) (در اين حال، دانه‌هاى باران را مى‌بينى كه از لابه‌لاى آن خارج مى‌شود.)
(فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلالِه) (در اين هنگام دانه‌هاى باران را مى‌بينى كه از لابه‌لاى آن خارج مى‌شود)
به موردی که در
نهج البلاغه به کار رفته است، اشاره می شود:
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) می‌فرماید:
«وَ اَنْزِلْ عَلَیْنَا سَمَاءً مُخْضِلَةً مِدْرَاراً هَاطِلَةً یُدَافِعُ الْوَدْقُ مِنْهَا الْوَدْقَ.» «خدایا بارانی پر آب، پر
برکت، دانه درشت به ما نازل فرما که قطرات آن در باریدن مزاحم و مدافع یکدیگر باشند.»
این لفظ فقط دو بار در قرآن مجید آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ودق»، ج۷، ص۱۹۴.
