(بَلْ أَتَیْنَاهُم بِالْحَقِّ وَ إِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ )۹۰(چنین نیست) بلکه ما حق را براى آنها آوردیم; و به یقین آنها دروغ گو هستند.
(مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِن وَلَدٍ وَ مَا کَانَ مَعَهُ مِنْ إِلَٰهٍ ۚ إِذًا لَّذَهَبَ کُلُّ إِلَٰهٍ بِمَا خَلَقَ وَ لَعَلَا بَعْضُهُمْ عَلَیٰ بَعْضٍ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ )۹۱خدا هرگز فرزندى اختیار نکرده; و خداى دیگرى با او نیست; که اگر چنین مى شد، هر یک از خدایان مخلوقات خود را تحت تدبیر خود مى برد و بعضى از آنان بر بعضى دیگر برترى مى جست (و جهان هستى به تباهى کشیده مى شد); منزّه است خدا از آنچه آنان توصیف مى کنند!
(عَالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهَادَةِ فَتَعَالَیٰ عَمَّا یُشْرِکُونَ )۹۲او داناى نهان و آشکار است; پس برتر است از آنچه همتاى او قرار مى دهند!
(قُل رَّبِّ إِمَّا تُرِیَنِّی مَا یُوعَدُونَ )۹۳بگو: «پروردگارا! اگر عذابهایى را که به آنان وعده داده مى شودبه من نشان دهى،
(رَبِّ فَلَا تَجْعَلْنِی فِی الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ )۹۴پروردگارا! مرا (در این عذابها) با گروه ستمکاران قرار مده.»
(وَ إِنَّا عَلَیٰ أَن نُّرِیَکَ مَا نَعِدُهُمْ لَقَادِرُونَ )۹۵و ما تواناییم که آنچه را به آنها وعده مى دهیم به تو نشان دهیم.
(ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ السَّیِّئَةَ ۚ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَصِفُونَ )۹۶بدى را به بهترین راه و روش دفع کن (و پاسخ بدى را به نیکى ده). ما به آنچه توصیف مى کنند داناتریم.
(وَ قُل رَّبِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّیَاطِینِ )۹۷و بگو: «پروردگارا! از وسوسه هاى شیاطین به تو پناه مى برم;
(وَ أَعُوذُ بِکَ رَبِّ أَن یَحْضُرُونِ )۹۸و پروردگارا از این که آنان نزد من حاضر شوند به تو پناه مى برم.»
(حَتَّیٰ إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ )۹۹(آنها همچنان به راه غلط خود ادامه مى دهند) تا زمانى که مرگ یکى از آنان فرا رسد، مى گوید: «پروردگارا! مرا باز گردانید;
(لَعَلِّی أَعْمَلُ صَالِحًا فِیمَا تَرَکْتُ ۚ کَلَّا ۚ إِنَّهَا کَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا ۖ وَ مِن وَرَائِهِم بَرْزَخٌ إِلَیٰ یَوْمِ یُبْعَثُونَ )۱۰۰شاید در برابر آنچه ترک کردم (و کوتاهى نمودم) عمل صالحى انجام دهم.»(ولى به او مى گویند:) چنین نیست! این سخنى است که او به زبان مى گوید (و اگر بازگردد، همان راه را ادامه مى دهد); و در پى (مرگ) آنان برزخى است تا روزى که برانگیخته شوند.
(فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ فَلَا أَنسَابَ بَیْنَهُمْ یَوْمَئِذٍ وَ لَا یَتَسَاءَلُونَ )۱۰۱و هنگامى که در «صور» دمیده شود، هیچ یک از پیوندهاى خویشاوندى در آن روز میان آنها نخواهد بود; و از یکدیگر تقاضاى کمک نمى کنند (چون کارى از کسى ساخته نیست).
(فَمَن ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ )۱۰۲کسانى که کفه ترازوهاى (عمل) آنها سنگین است، همان رستگارانند.
(وَ مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ فَأُولَٰئِکَ الَّذِینَ خَسِرُوا أنفُسَهُمْ فِی جَهَنَّمَ خَالِدُونَ )۱۰۳و آنان که کفه ترازوهاى (عمل) آنها سبک باشد، کسانى هستند که سرمایه وجود خود را از دست داده، در جهنم جاودانه خواهند ماند.
(تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَ هُمْ فِیهَا کَالِحُونَ )۱۰۴شعله هاى سوزان آتش (همچون شمشیر) به صورتهایشان نواخته مى شود; و در دوزخ چهره اى زشت و عبوس دارند.
