(أَلَمْ تَکُنْ آیَاتِی تُتْلَیٰ عَلَیْکُمْ فَکُنتُم بِهَا تُکَذِّبُونَ )۱۰۵(به آنها گفته مى شود:) آیا آیات من بر شما خوانده نمى شد، پس آن را تکذیب مى کردید؟!
(قَالُوا رَبَّنَا غَلَبَتْ عَلَیْنَا شِقْوَتُنَا وَ کُنَّا قَوْمًا ضَالِّینَ )۱۰۶مى گویند: «پروردگارا! تیره بختى ما بر ما چیره شد،و ما گروه گمراهى بودیم.
(رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْهَا فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا ظَالِمُونَ )۱۰۷پروردگارا! ما را از این (دوزخ) بیرون آر، اگر تکرار کردیم به یقین ستمکاریم (و مستحق عذاب).»
(قَالَ اخْسَئُوا فِیهَا وَ لَا تُکَلِّمُونِ )۱۰۸(خداوند) مى گوید: «دور شوید و به دوزخ درآیید، و با من سخن مگویید!
(إِنَّهُ کَانَ فَرِیقٌ مِّنْ عِبَادِی یَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَ ارْحَمْنَا وَ أَنتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ )۱۰۹(فراموش کرده اید) گروهى از بندگانم مى گفتند: پروردگارا! ما ایمان آوردیم; ما را بیامرز و بر ما رحم کن; و تو بهترین رحم کنندگانى.
(فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِیًّا حَتَّیٰ أَنسَوْکُمْ ذِکْرِی وَ کُنتُم مِّنْهُمْ تَضْحَکُونَ )۱۱۰امّا شما آنها را به باد مسخره گرفتید تا (این عمل) شما را از یاد من غافل کرد; و شما به آنان مى خندیدید!
(إِنِّی جَزَیْتُهُمُ الْیَوْمَ بِمَا صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفَائِزُونَ )۱۱۱ولى من امروز آنها را بخاطر صبر و استقامتشان پاداش دادم; آنها پیروز و رستگارند.»
(قَالَ کَمْ لَبِثْتُمْ فِی الْأَرْضِ عَدَدَ سِنِینَ )۱۱۲(خداوند) مى گوید: «چند سال در روى زمین درنگ کردید؟»
(قَالُوا لَبِثْنَا یَوْمًا أَوْ بَعْضَ یَوْمٍ فَاسْأَلِ الْعَادِّینَ )۱۱۳(در پاسخ) مى گویند: «به اندازه یک روز، یا بخشى از یک روز. از شمار بپرس.»
(قَالَ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا قَلِیلًا ۖ لَّوْ أَنَّکُمْ کُنتُمْ تَعْلَمُونَ )۱۱۴مى فرماید: «(آرى،) شما مقدار کمى درنگ کردید اگر مى دانستید!»
(أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاکُمْ عَبَثًا وَ أَنَّکُمْ إِلَیْنَا لَا تُرْجَعُونَ )۱۱۵آیا گمان کردید شما را بیهوده آفریده ایم، و به سوى ما بازگردانده نمى شوید؟!
(فَتَعَالَی اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْکَرِیمِ )۱۱۶پس بلندمرتبه است خداوندى که فرمانرواى حق است، معبودى جز او نیست; و او پروردگارعرش کریم است.
(وَ مَن یَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِندَ رَبِّهِ ۚ إِنَّهُ لَا یُفْلِحُ الْکَافِرُونَ )۱۱۷و هرکس معبود دیگرى را با خدا بخواند ـ و به یقین هیچ دلیلى بر آن نخواهد داشت ـ حساب او نزد پروردگارش خواهد بود; به راستى کافران رستگار نخواهند شد.
(وَ قُل رَّبِّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ وَ أَنتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ )۱۱۸و بگو: «پروردگارا! مرا بیامرز و رحمت کن; و تو بهترین رحم کنندگانى.»
