• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

خسأ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




خَسَأ (به فتح خاء و سین) از واژگان قرآن کریم به معنای طرد شدن و طرد كردن است. جمع این واژه در قرآن مجید خَاسِئین به معنای رانده شده و دورشدگان است و از مشتقات آن خَاسِئاً (به فتح خاء و سکون الف) به معنای خسته است.



خَسَأ به معنی طرد شدن و طرد كردن است و به صورت لازم و متعدى آمده است. گويند: «خسأت الكلب فخسأ» يعنى سگ را طرد و دور كردم، پس دور شد.


(قالَ‌ اخْسَؤُا فِيها وَ لا تُكَلِّمُونِ‌) «گفت دور شويد و با من سخن نگویید.»
(فَقُلْنا لَهُمْ كُونُوا قِرَدَةً خاسِئِينَ‌) «به آن‌ها گفتيم: بوزينگان مطرود شويد.»
(قُلْنا لَهُمْ كُونُوا قِرَدَةً خاسِئِينَ‌) «به آن‌ها گفتيم: بوزينگان مطرود شويد.»
خاسئين را رانده شده و دورشدگان گفته‌اند.
نا گفته نماند در اين ماده معنى حقارت و خوارى نيز ملحوظ است؛ چنان كه در کشّاف و مفردات گفته است.
(ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنْقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خاسِئاً وَ هُوَ حَسِيرٌ) (سپس بار ديگر به عالم هستى نگاه كن، سرانجام چشمانت در جستجوى خلل و نقصان ناكام مانده و خسته و ناتوان به سوى تو باز مى‌گردد.)
خاسِئاً را خسته معنى كرده‌اند و شايد منظور آن است كه چشم دور مانده و زبون شده است؛ يعنى: دوباره نظر را بگردان چشم دور مانده از هدف به تو بازگردد و وامانده باشد.
نا گفته نماند: چنان كه در مفردات ، اقرب ، صحاح و غيره است استعمال اوّلى اين كلمه را درباره راندن سگ گفته‌اند و حتى بعضى از مترجمين معاصر، آيه اوّل را اين طور ترجمه كرده است: اى سگان به دوزخ شويد ....
ولى اين سخن از ادب قرآن به دور است و اين ماده هر چند در راندن سگ به كار رفته ولى معنى آن همان طرد با حقارت و خوارى است، چنان كه موارد استعمال آن در قرآن نيز درباره سگ نيست.


۱. قرشی بنایی، سید علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۲۴۱.    
۲. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین ت حسینی، ج۱، ص۱۲۱-۱۲۲.    
۳. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۲، ص۴۹.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ص۲۸۲.    
۵. مومنون/سوره۲۳، آیه۱۰۸.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۷۱.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۱۰۱-۱۰۲.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۱۲.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۸۵.    
۱۰. بقره/سوره۲، آیه۶۵.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۱۹۹.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۳۰۱.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۲۴۸.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۲۰۴-۲۰۵.    
۱۵. اعراف/ سوره۷، آیه۱۶۶    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۲۹۶.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۳۹۵.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۳۸۴.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۹۷.    
۲۰. زمخشری، محمود بن عمر، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج۳، ص۲۰۴.    
۲۱. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ج۱، ص۲۸۲.    
۲۲. ملک/سوره۶۷، آیه۴.    
۲۳. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۶۲.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۳۵۱.    
۲۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۵۸۸.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۰.    
۲۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۱۶۹.    
۲۸. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ج۱، ص۲۸۲.    
۲۹. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۲، ص۴۹.    
۳۰. جوهری، ابونصر، الصحاح‌ تاج اللغة و صحاح العربیة‌، ج۱، ص۴۷.    



قرشی بنایی، سید علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «خسأ»، ج۲، ص۲۴۱-۲۴۲.    






جعبه ابزار