گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)به‌نام خداوند بخشنده مهربان
(یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَ عَدُوَّکُمْ أَوْلِیَاءَ تُلْقُونَ إِلَیْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ کَفَرُوا بِمَا جَاءَکُم مِّنَ الْحَقِّ یُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَ إِیَّاکُمْ ۙ أَن تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّکُمْ إِن کُنتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَادًا فِی سَبِیلِی وَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِی ۚ تُسِرُّونَ إِلَیْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَیْتُمْ وَ مَا أَعْلَنتُمْ ۚ وَ مَن یَفْعَلْهُ مِنکُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِیلِ)۱اى کسانى که ایمان آورده اید! دشمن من و دشمن خودتان را دوست نگیرید! شما نسبت به آنان اظهار محبّت مى کنید، در حالى که آنها به آنچه از حق براى شما آمده کافر شده اند و پیامبر خدا و شما را بخاطر ایمان به خداوندى که پروردگار همه شماست از شهر و دیارتان بیرون مى رانند; و اگر شما براى جهاد در راه من و جلب خشنودیم هجرت کرده اید; (پیوند دوستى با آنان برقرار نسازید.) شما مخفیانه با آنها رابطه دوستى برقرار مى کنید در حالى که من به آنچه پنهان یا آشکار مى سازید (از همه) داناترم. و هر کس از شما چنین کند، از راه راست گمراه شده است.
(إِن یَثْقَفُوکُمْ یَکُونُوا لَکُمْ أَعْدَاءً وَ یَبْسُطُوا إِلَیْکُمْ أَیْدِیَهُمْ وَ أَلْسِنَتَهُم بِالسُّوءِ وَ وَدُّوا لَوْ تَکْفُرُونَ)۲اگر آنها بر شما دست یابند، دشمنانتان خواهند بود و دست و زبان خود را به بدى نسبت به شما مى گشایند، و دوست دارند کافر شوید.
(لَن تَنفَعَکُمْ أَرْحَامُکُمْ وَ لَا أَوْلَادُکُمْ ۚ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یَفْصِلُ بَیْنَکُمْ ۚ وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ)۳هرگز خویشاوندان و فرزندانتان روز قیامت سودى به حالتان نخواهند داشت; خداوند میان شما جدایى مى افکند; و او به آنچه انجام مى دهید بیناست.
(قَدْ کَانَتْ لَکُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِی إِبْرَاهِیمَ وَ الَّذِینَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآءُ مِنکُمْ وَ مِمَّا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ کَفَرْنَا بِکُمْ وَ بَدَا بَیْنَنَا وَ بَیْنَکُمُ الْعَدَاوَةُ وَ الْبَغْضَاءُ أَبَدًا حَتَّیٰ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلَّا قَوْلَ إِبْرَاهِیمَ لِأَبِیهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَکَ وَ مَا أَمْلِکُ لَکَ مِنَ اللَّهِ مِن شَیْءٍ ۖ رَّبَّنَا عَلَیْکَ تَوَکَّلْنَا وَ إِلَیْکَ أَنَبْنَا وَ إِلَیْکَ الْمَصِیرُ)۴براى شما سرمشق نیکویى در زندگى ابراهیم و کسانى که با او بودند وجود داشت، در آن هنگامى که به قوم (مشرک) خود گفتند: «ما از شماو آنچه غیر از خدا مى پرستید بیزاریم; ما نسبت به شما کافریم; و میان ما و شما دشمنى و کینه آشکار شده است; تا آن زمان که به خداى یگانه ایمان بیاورید. جز آن سخن ابراهیم که به پدرش [
= سرپرستش که در آن زمان عمویش آزر بود ] گفت (و وعده داد) که براى تو آمرزش طلب مى کنم، و در عین حال در برابر خداوند براى تو مالک چیزى نیستم (و اختیارى ندارم). پروردگارا! ما بر تو توکّل کردیم و به سوى تو بازگشتیم، و بازگشت همه بسوى توست.
(رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِّلَّذِینَ کَفَرُوا وَ اغْفِرْ لَنَا رَبَّنَا ۖ إِنَّکَ أَنتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ)۵پروردگارا! ما را وسیله آزمایش کافران قرار مده، و ما را ببخش، اى پروردگار ما که تو توانا و حکیمى.»
