• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بُغْض (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





بُغْض (به ضم باء و سکون غین) از واژگان قرآن کریم به معنای کینه و دشمنی است.
این واژه پنج بار و فقط به صیغه‌ بغضاء در قرآن آمده است.



بُغْض به معنای کینه و دشمنی است.
در اقرب الموارد می‌گوید: بُغْض‌ ضدّ حبّ، بغضاء و بغضه شدت دشمنی است.
راغب گفته: آن تنفّر نفس از شیئ است بر خلاف حبّ که میل نفس به شی‌ء می‌باشد.
قاموس و صحاح نیز بِغْضَة و بَغْضَاء را شدّت بُغْض گفته‌اند.


به موردی از بُغْض که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - الْبَغْضاءُ (آیه ۱۱۸ سوره آل عمران)

(قَدْ بَدَتِ‌ الْبَغْضاءُ مِنْ اَفْواهِهِمْ وَ ما تُخْفِی صُدُورُهُمْ اَکْبَرُ)
«دشمنی از گفتارشان هویداست و آنچه سینه‌شان پنهان می‌کند بزرگتر است.»


این کلمه فقط پنج بار و همه به صیغه‌ی بغضاء در قرآن آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۲۰۶.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۳۶.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۴، ص۱۹۷.    
۴. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۱، ص۱۸۵.    
۵. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۳۶.    
۶. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۲، ص۳۲۵.    
۷. جوهری، ابونصر، صحاح تاج اللغة، ج۳، ص۱۰۶۷.    
۸. آل عمران/سوره۳، آیه۱۱۸.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۳، ص۵۹۹.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۳، ص۳۸۶.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۲۱۹.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۸۲۰.    
۱۳. آل عمران/سوره۳، آیه۱۱۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بغض»، ج۱، ص۲۰۶-۲۰۷.    






جعبه ابزار