ثَقْف (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ثَقْف (به فتح ثاء و سکون قاف) از
واژگان قرآن کریم به معنای پیدا کردن و مصادف شدن است.
ثَقْف به معنی پیدا کردن و مصادف شدن است.
به مواردی از
ثَقْف که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ اقْتُلُوهُمْ حَیْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ) «هر جا که آنها را پیدا کردید بکشید.»
ظاهرا معنای مصادف شدن و روبرو شدن بهتر است نه- مطلق پیدا کردن چنان‌که بعضی گفته‌اند.
به معنی گرفتن و ظفر یافتن نیز آمده است آیه فوق نظیر آیه:
(وَ اقْتُلُوهُمْ حَیْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ) (هرجا آنها را يافتيد...و در صورت احساس خطر به
قتل برسانيد.)
که «وجد» به جای «ثقف» آمده است.
(فَاِمَّا تَثْقَفَنَّهُمْ فِی الْحَرْبِ فَشَرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ.) «پس اگر در
جنگ با آنها مصادف و روبرو شدی با آنها، کسانی را که در پشت سر آنهایند پراکنده ساز.»
یعنی آنها را بکش تا دیگران
عبرت گیرند و به فکر پیکار با تو نیایند.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ثقف»، ج۱، ص۳۰۶.
