گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(وَ إِذَا حُشِرَ النَّاسُ کَانُوا لَهُم أَعْدَاءً وَ کَانُوا بِعِبَادَتِهِمْ کَافِرِینَ)۶و هنگامى که مردم محشور مى شوند، معبودهاى آنها دشمنانشان خواهند بود; و (حتى) عبادت آنها را انکار مى کنند!
(وَ إِذَا تُتْلَیٰ عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ هَٰذَا سِحْرٌ مُّبِینٌ)۷هنگامى که آیات روشن ما بر آنان خوانده مى شود، کافران در برابر حقّى که براى آنها آمده مى گویند: «این سحرى آشکار است.»
(أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ ۖ قُلْ إِنِ افْتَرَیْتُهُ فَلَا تَمْلِکُونَ لِی مِنَ اللَّهِ شَیْئًا ۖ هُوَ أَعْلَمُ بِمَا تُفِیضُونَ فِیهِ ۖ کَفَیٰ بِهِ شَهِیدًا بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ ۖ وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ)۸بلکه آنها مى گویند: «آن (آیات) را بر خدا افترا بسته است!» بگو: «اگر من آن را به دروغ (به خدا) نسبت داده باشم (لازم است مرا رسوا کند و) شما نمى توانید در برابر خداوند از من دفاع کنید. او کارهایى را که شما در آن وارد مى شوید بهتر مى داند; همین بس که او گواه میان من و شما باشد; و او آمرزنده و مهربان است.»
(قُلْ مَا کُنتُ بِدْعًا مِّنَ الرُّسُلِ وَ مَا أَدْرِی مَا یُفْعَلُ بِی وَ لَا بِکُمْ ۖ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَایُوحَیٰ إِلَیَّ وَ مَا أَنَا إِلَّا نَذِیرٌ مُّبِینٌ)۹بگو: «من پیامبر نوظهورى نیستم; (که با سایر پیامبران متفاوت باشم) و نمى دانم با من و شما چه خواهد شد; من تنها از آنچه بر من وحى مى شود پیروى مى کنم، و جز انذار کننده آشکارى نیستم.»
(قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِن کَانَ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَ کَفَرْتُم بِهِ وَ شَهِدَ شَاهِدٌ مِّن بَنِی إِسْرَائِیلَ عَلَیٰ مِثْلِهِ فَآمَنَ وَ اسْتَکْبَرْتُمْ ۖ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ)۱۰بگو: «به من خبر دهید اگر این قرآن از سوى خدا باشد و شما به آن کافر شوید، در حالى که شاهدى از بنى اسرائیل بر آن شهادت دهد، و او ایمان آورد و شما استکبار کنید (و ایمان نیاورید، چه کسى گمراهتر از شما خواهد بود)؟! خداوند گروه ستمکاران را هدایت نمى کند.»
(وَ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوالِلَّذِینَ آمَنُوا لَوْ کَانَ خَیْرًا مَّا سَبَقُونَا إِلَیْهِ ۚ وَ إِذْ لَمْ یَهْتَدُوا بِهِ فَسَیَقُولُونَ هَٰذَا إِفْکٌ قَدِیمٌ)۱۱کافران درباره مؤمنان چنین گفتند: «اگر (اسلام) چیز خوبى بود، هرگز آنها در پذیرش آن بر ما پیشى نمى گرفتند.» و چون خودشان بوسیله آن هدایت نشدند مى گویند: «این یک دروغ (و افسانه اى) قدیمى است.»
(وَ مِن قَبْلِهِ کِتَابُ مُوسَیٰ إِمَامًا وَرَحْمَةً ۚ وَ هَٰذَا کِتَابٌ مُّصَدِّقٌ لِّسَانًا عَرَبِیًّا لِّیُنذِرَ الَّذِینَ ظَلَمُوا وَ بُشْرَیٰ لِلْمُحْسِنِینَ)۱۲و پیش از آن، کتاب موسى که پیشوا و رحمت بود (نشانه هاى قرآن رابیان کرده)، و این کتابى است که هماهنگ با نشانه هاى آن [
= تورات] است در حالى که به زبان عربى و فصیح و گویاست، تا ستمکاران را انذار کند و براى نیکوکاران بشارتى باشد.
(إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ)۱۳کسانى که گفتند: «پروردگار ما «خداوند یگانه» است»، سپس استقامت کردند، نه ترسى بر آنان است و نه اندوهگین مى شوند.
(أُولَٰئِکَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ خَالِدِینَ فِیهَا جَزَاءً بِمَاکَانُوا یَعْمَلُونَ)۱۴آنها اهل بهشتند و جاودانه در آن مى مانند; این پاداش اعمالى است که انجام مى دادند.
