(فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِی یَوْمَیْنِ وَ أَوْحَیٰ فِی کُلِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا ۚ وَ زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَ حِفْظًا ۚ ذَٰلِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ )۱۲آنگاه آنها را بصورت هفت آسمان در دو روز [
= دو دوران] آفرید، و در هر آسمانى امر (و برنامه) آن (آسمان) را وحى (و مقرّر) فرمود، و آسمان پایین را با چراغهایى
ستارگان زینت بخشیدیم، و (با شهابها از رخنه شیاطین) حفظ کردیم; این است تقدیر خداوند توانا و دانا.
(فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنذَرْتُکُمْ صَاعِقَةً مِّثْلَ صَاعِقَةِ عَادٍ وَ ثَمُودَ )۱۳اگر آنها روى گردان شوند، بگو: «من شما را ازصاعقه اى همانند صاعقه عاد و ثمود بیم مى دهم!»
(إِذْ جَاءَتْهُمُ الرُّسُلُ مِن بَیْنِ أَیْدِیهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ ۖ قَالُوا لَوْ شَاءَ رَبُّنَا لَأَنزَلَ مَلَائِکَةً فَإِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ کَافِرُونَ )۱۴در آن هنگام که پیامبران از پیش رو و پشت سر (و از هر سو) به سراغشان آمدند (و آنان را دعوت کردند) که جز خدا را نپرستید. آنها گفتند: «اگر پروردگار ما مى خواست به یقین فرشتگانى نازل مى کرد; از این رو ما به آنچه شما به آن فرستاده شده اید کافریم.»
(فَأَمَّا عَادٌ فَاسْتَکْبَرُوا فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَ قَالُوا مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً ۖ أَ وَ لَمْ یَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِی خَلَقَهُمْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً ۖ وَ کَانُوا بِآیَاتِنَا یَجْحَدُونَ )۱۵امّا قوم عاد به ناحق در زمین تکبّر ورزیدند و گفتند: «چه کسى از ما نیرومندتر است؟!» آیا نمى دانستند خداوندى که آنان را آفریده از آنها قویتر است؟! و (بخاطر این پندار) پیوسته آیات ما را انکار مى کردند.
(فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا صَرْصَرًا فِی أَیَّامٍ نَّحِسَاتٍ لِّنُذِیقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْیِ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ۖ وَ لَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَخْزَیٰ ۖ وَ هُمْ لَا یُنصَرُونَ )۱۶سرانجام تند بادى هول انگیز و سرد در روزهایى شوم و پر غبار بر آنها فرستادیم تا عذاب خوارکننده را در زندگى دنیا به آنها بچشانیم; و به یقین عذاب آخرت خوارکننده تر است، و (از هیچ سو) یارى نمى شوند.
(وَ أَمَّا ثَمُودُ فَهَدَیْنَاهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمَیٰ عَلَی الْهُدَیٰ فَأَخَذَتْهُمْ صَاعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُونِ بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ )۱۷امّا ثمود را هدایت کردیم، ولى آنها نابینایى (و گمراهى) را بر هدایت ترجیح دادند; به همین جهت صاعقه عذاب خوارکننده بخاطر اعمالى که انجام مى دادند آنها را فرو گرفت.
(وَ نَجَّیْنَا الَّذِینَ آمَنُوا وَ کَانُوا یَتَّقُونَ )۱۸و کسانى را که ایمان آوردند و پرهیزگار بودند نجات بخشیدیم.
(وَ یَوْمَ یُحْشَرُ أَعْدَاءُ اللَّهِ إِلَی النَّارِ فَهُمْ یُوزَعُونَ )۱۹و (یاد کن) روزى را که دشمنان خدا به سوى دوزخ گردآورى مى شوند، و آنان نگه داشته مى شوند تا به یکدیگر محلق شوند.
(حَتَّیٰ إِذَا مَا جَاءُوهَا شَهِدَ عَلَیْهِمْ سَمْعُهُمْ وَ أَبْصَارُهُمْ وَ جُلُودُهُم بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ )۲۰وقتى به آن مى رسند، گوشها و چشمها و پوستهاى
تنشان به آنچه انجام مى دادند گواهى مى دهند.
