(وَ قَالَ فِرْعَوْنُ ذَرُونِی أَقْتُلْ مُوسَیٰ وَ لْیَدْعُ رَبَّهُ ۖ إِنِّی أَخَافُ أَن یُبَدِّلَ دِینَکُمْ أَوْ أَن یُظْهِرَ فِی الْأَرْضِ الْفَسَادَ )۲۶و فرعون گفت: «بگذارید موسى را بکُشم، و او پروردگارش را بخواند (تا نجاتش دهد)! زیرا من مى ترسم که آیین شما را دگرگون سازد،و یا در این سرزمین فساد برپا کند!»
(وَ قَالَ مُوسَیٰ إِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَ رَبِّکُم مِّن کُلِّ مُتَکَبِّرٍ لَّا یُؤْمِنُ بِیَوْمِ الْحِسَابِ )۲۷موسى گفت: «من به پروردگارم و پروردگار شما پناه مى برم از هر متکبّرى که به روز حساب ایمان نمى آورد.»
(وَ قَالَ رَجُلٌ مُّؤْمِنٌ مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَکْتُمُ إِیمَانَهُ أَ تَقْتُلُونَ رَجُلًا أَن یَقُولَ رَبِّیَ اللَّهُ وَ قَدْ جَاءَکُم بِالْبَیِّنَاتِ مِن رَّبِّکُمْ ۖ وَ إِن یَکُ کَاذِبًا فَعَلَیْهِ کَذِبُهُ ۖ وَ إِن یَکُ صَادِقًا یُصِبْکُم بَعْضُ الَّذِی یَعِدُکُمْ ۖ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ کَذَّابٌ )۲۸و مرد
مؤمنى از فرعونیان که ایمان خود راپنهان مى داشت گفت: «آیا مى خواهید مردى را به قتل برسانید بخاطر این که مى گوید: پروردگار من «اللّه» است، در حالى که دلایل روشنى از سوى پروردگارتان براى شما آورده است؟! اگر دروغگو باشد، دروغش دامن خودش را خواهد گرفت; و اگر راستگو باشد، (لااقل) بعضى از عذابهایى را که وعده مى دهد به شما خواهد رسید; خداوند کسى را که اسرافکار و بسیار دروغگوست هدایت نمى کند.
(یَا قَوْمِ لَکُمُ الْمُلْکُ الْیَوْمَ ظَاهِرِینَ فِی الْأَرْضِ فَمَن یَنصُرُنَا مِن بَأْسِ اللَّهِ إِن جَاءَنَا ۚ قَالَ فِرْعَوْنُ مَا أُرِیکُمْ إِلَّا مَا أَرَیٰ وَ مَا أَهْدِیکُمْ إِلَّا سَبِیلَ الرَّشَادِ )۲۹اى قوم من! امروز حکومت از آن شماست و در این سرزمین پیروزید; اگر عذاب خدا به سراغ ما آید، چه کسى ما را یارى خواهد کرد؟!» فرعون گفت:«من جز آنچه را مصلحت مى بینیم به شما ارائه نمى دهم، و شما را جز به راه صحیح راهنمایى نمى کنم. (دستور، همان قتل موسى است.)»
(وَ قَالَ الَّذِی آمَنَ یَا قَوْمِ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُم مِّثْلَ یَوْمِ الْأَحْزَابِ )۳۰کسى که ایمان آورده بود گفت: «اى قوم من! من بر شما از روزى همانند روز (عذاب) اقوام پیشین بیمناکم!
(مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوحٍ وَ عَادٍ وَ ثَمُودَ وَ الَّذِینَ مِن بَعْدِهِمْ ۚ وَ مَا اللَّهُ یُرِیدُ ظُلْمًا لِّلْعِبَادِ)۳۱و از روشى همچون روش قوم نوح و عاد و ثمود و کسانى که بعد از آنان بودند (و راه کفر و طغیان پیمودند بر شما مى ترسم); و خداوند براى بندگانش ستمى نمى خواهد.
(وَ یَا قَوْمِ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ یَوْمَ التَّنَادِ )۳۲اى قوم من! من از روزى که مردم یکدیگر را صدا مى زنند (و از هم یارى مى طلبند) بر شما بیمناکم!
(یَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِینَ مَا لَکُم مِّنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ ۗ وَ مَن یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ )۳۳همان روزى که روى مى گردانید و فرار مى کنید; امّا هیچ وسیله نجاتى براى شما در برابر (عذاب) خداوند نیست; و هر کس را خداوند (بخاطر اعمالش) گمراه سازد، هدایت کننده اى براى او نیست!
