(وَ لَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ )۵۱ما آیات (قرآن) را یکى پس از دیگرى براى آنان آوردیم شاید متذکّر شوند.
(الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ مِن قَبْلِهِ هُم بِهِ یُؤْمِنُونَ )۵۲کسانى که قبلاً کتاب آسمانى به آنان داده ایم به آن [
= قرآن ] ایمان مى آورند.
(وَ إِذَا یُتْلَیٰ عَلَیْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّنَا إِنَّا کُنَّا مِن قَبْلِهِ مُسْلِمِینَ )۵۳و هنگامى که (آیات قرآن) بر آنان خوانده شود مى گویند: «به آن ایمان آوردیم; این حقیقتى از سوى پروردگار ماست; ما پیش از این نیز مسلمان بودیم.»
(أُولَٰئِکَ یُؤْتَوْنَ أَجْرَهُم مَّرَّتَیْنِ بِمَا صَبَرُوا وَ یَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّیِّئَةَ وَ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ )۵۴آنها کسانى هستند که بخاطر شکیباییشان، پاداششان را دوبار دریافت مى دارند; و بوسیله نیکیها بدیها را دفع مى کنند; و از آنچه به آنان روزى داده ایم انفاق مى نمایند;
(وَ إِذَا سَمِعُوا اللَّغْوَ أَعْرَضُوا عَنْهُ وَ قَالُوا لَنَا أَعْمَالُنَا وَ لَکُمْ أَعْمَالُکُمْ سَلَامٌ عَلَیْکُمْ لَا نَبْتَغِی الْجَاهِلِینَ )۵۵و هرگاه سخن لغو و بیهوده بشنوند، از آن روى مى گردانند و مى گویند: «اعمال ما از آنِ ماست و اعمال شما از آن خودتان; سلام بر شما (سلام وداع); ما خواهان جاهلان نیستیم.»
(إِنَّکَ لَا تَهْدِی مَنْ أَحْبَبْتَ وَ لَٰکِنَّ اللَّهَ یَهْدِی مَن یَشَاءُ ۚ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ )۵۶تو نمى توانى هر کس را که دوست دارى هدایت کنى; ولى خداوند هرکس را بخواهد (و شایسته باشد) هدایت مى کند; و او به هدایت شوندگان آگاهتر است.
(وَ قَالُوا إِن نَّتَّبِعِ الْهُدَیٰ مَعَکَ نُتَخَطَّفْ مِنْ أَرْضِنَا ۚ أَ وَ لَمْ نُمَکِّن لَّهُمْ حَرَمًا آمِنًا یُجْبَیٰ إِلَیْهِ ثَمَرَاتُ کُلِّ شَیْءٍ رِّزْقًا مِّن لَّدُنَّا وَ لَٰکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ )۵۷آنها گفتند: «ما اگر هدایت را همراه تو پذیرا شویم، ما را از سرزمینمان مى ربایند.» آیا ما حرم امنى در اختیار آنها قرار ندادیم که ثمرات هر چیزى (از هر شهر و دیارى) به سوى آن آورده مى شود که رزقى است از جانب ما؟! ولى بیشتر آنان نمى دانند.
(وَ کَمْ أَهْلَکْنَا مِن قَرْیَةٍ بَطِرَتْ مَعِیشَتَهَا ۖ فَتِلْکَ مَسَاکِنُهُمْ لَمْ تُسْکَن مِّن بَعْدِهِمْ إِلَّا قَلِیلًا ۖ وَ کُنَّا نَحْنُ الْوَارِثِینَ )۵۸و چه بسیار از شهرها و آبادیهایى را که بر اثر فزونى نعمت، مست و مغرور شده بودند هلاک کردیم! این خانه هاى آنهاست که (ویران شده، و) بعد از آنان جز مدت کمى، کسى در آن سکونت نکرد; و تنها ما وارث آنان بودیم.
(وَ مَا کَانَ رَبُّکَ مُهْلِکَ الْقُرَیٰ حَتَّیٰ یَبْعَثَ فِی أُمِّهَا رَسُولًا یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِنَا ۚ وَ مَا کُنَّا مُهْلِکِی الْقُرَیٰ إِلَّا وَ أَهْلُهَا ظَالِمُونَ )۵۹و پروردگار تو هرگز (اهل) شهرها و آبادیها را هلاک نمى کرد تا این که در کانون آنها پیامبرى مبعوث کندکه آیات ما را بر آنان بخواند; و ما هرگز آبادیها و شهرها را نابود نکردیم مگر آن که اهلش ستمکار بودند.
