(وَ نَادَیْنَاهُ مِن جَانِبِ الطُّورِ الْأَیْمَنِ وَ قَرَّبْنَاهُ نَجِیًّا)۵۲ما او را از جانب راست (کوه) طور فرا خواندیم; و (همچون) نجوا کننده او را (به خود) نزدیک ساختیم.
(وَ وَهَبْنَا لَهُ مِن رَّحْمَتِنَا أَخَاهُ هَارُونَ نَبِیًّا)۵۳و ما از رحمت خود، برادرش هارون را ـ که پیامبر بود ـ به او بخشیدیم.
(وَ اذْکُرْ فِی الْکِتَابِ إِسْمَاعِیلَ ۚ إِنَّهُ کَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَ کَانَ رَسُولًا نَّبِیًّا)۵۴و در این کتاب از اسماعیل (نیز) یاد کن، که او در وعده اش صادق، و رسول و پیامبرى (بزرگ) بود.
(وَ کَانَ یَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَاةِ وَ الزَّکَاةِ وَ کَانَ عِندَ رَبِّهِ مَرْضِیًّا)۵۵او همواره خانواده اش را به نماز و زکات فرمان مى داد; و پیوسته مورد رضایت پروردگارش بود.
(وَ اذْکُرْ فِی الْکِتَابِ إِدْرِیسَ ۚ إِنَّهُ کَانَ صِدِّیقًا نَّبِیًّا)۵۶و در این کتاب، از ادریس (نیز) یاد کن، اوبسیار راستگو و پیامبر (بزرگى) بود.
(وَ رَفَعْنَاهُ مَکَانًا عَلِیًّا )۵۷و ما او را به مقام والایى رساندیم.
(أُولَٰئِکَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِم مِّنَ النَّبِیِّینَ مِن ذُرِّیَّةِ آدَمَ وَ مِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَ مِن ذُرِّیَّةِ إِبْرَاهِیمَ وَ إِسْرَائِیلَ وَ مِمَّنْ هَدَیْنَا وَ اجْتَبَیْنَا ۚ إِذَا تُتْلَیٰ عَلَیْهِمْ آیَاتُ الرَّحْمَٰنِ خَرُّوا سُجَّدًا وَ بُکِیًّا)۩۵۸آنها پیامبرانى بودند از فرزندان آدم، و از کسانى که با نوح (برکشتى) سوار کردیم، و از دودمان ابراهیم و یعقوب، و از کسانى که هدایت کردیم و برگزیدیم، کسانى که خداوند مشمول نعمتشان قرار داده بود، هنگامى که آیات خداوند رحمان بر آنان خوانده مى شد به خاک مى افتادند، در حالى که سجده مى کردند و گریان بودند.
(فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَ اتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ ۖ فَسَوْفَ یَلْقَوْنَ غَیًّا )۵۹امّا پس از آنان، فرزندان ناشایسته اى جاى آنها را گرفتند که نماز را تباه کرده، و از شهوات پیروى نمودند; و بزودى (مجازات) گمراهى (خود) را خواهند دید!
(إِلَّا مَن تَابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صَالِحًا فَأُولَٰئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَ لَا یُظْلَمُونَ شَیْئًا)۶۰مگر آنان که توبه کنند، و ایمان بیاورند،و کارى شایسته انجام دهند; چنین کسانى داخل بهشت مى شوند، و کمترین ستمى به آنان نخواهد شد.
(جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدَ الرَّحْمَٰنُ عِبَادَهُ بِالْغَیْبِ ۚ إِنَّهُ کَانَ وَعْدُهُ مَأْتِیًّا)۶۱باغهاى جاویدان بهشتى که خداوند رحمان بندگانش رابه آنوعده داده است، هرچند آن را ندیده اند; به یقین وعده خدا تحقق یافتنى است.
(لَّا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا إِلَّا سَلَامًا ۖ وَ لَهُمْ رِزْقُهُمْ فِیهَا بُکْرَةً وَ عَشِیًّا)۶۲در آن جا هرگز گفتار لغو و بیهوده اى نمى شنوند; و جز سلام در آن جا سخنى نیست; و هر صبح و شام، روزى آنان در بهشت آماده است.
(تِلْکَ الْجَنَّةُ الَّتِی نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَن کَانَ تَقِیًّا)۶۳این همان بهشتى است که به بندگان ما که پرهیزگار باشند، به ارث مى دهیم.
(وَ مَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمْرِ رَبِّکَ ۖ لَهُ مَا بَیْنَ أَیْدِینَا وَ مَا خَلْفَنَاوَ مَا بَیْنَ ذَٰلِکَ ۚ وَ مَا کَانَ رَبُّکَ نَسِیًّا)۶۴(پس از تأخیر وحى، جبرئیل به پیامبر عرض کرد:) ما جز به فرمان پروردگار تو، نازل نمى شویم; آنچه پیش روى ما، و پشت سر ما، و آنچه میان آن است، همه از آن اوست; و پروردگارت هرگز فراموشکار نبوده (و نیست).
