خرر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خَرَرَ (به فتح خاء و فتح راء و فتح راء)
خَرَّ (به فتح خاء و فتح راء) و
خَرور (به فتح خاء) از
واژگان قرآن کریم و به معنى
سقوط توأم با صدا است.
خَرَرَ خَرَّ (به فتح خاء و فتح راء) و خَرور (به فتح خاء) به معنى سقوط توأم با صدا است.
خَرير (به فتح خاء) صداى جريان آب و باد و غيره است. ديگران خَرور (به فتح خاء) را مطلق سقوط و افتادن گفته‌اند.
على هذا در آياتى نظير
(فَخَرَّ عَلَيْهِمُ السَّقْفُ مِنْ فَوْقِهِمْ) (
سقف از بالاى سرشان بر آن‌ها فرو ريخت.)
(فَلَمَّا خَرَّ تَبَيَّنَتِ الْجِنُّ أَنْ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ الْغَيْبَ ما لَبِثُوا فِي الْعَذابِ الْمُهِينِ) (هنگامى كه بر زمين افتاد
جنّیان فهميدند كه اگر از
غیب آگاه بودند در
عذاب خواركننده باقى نمى‌ماندند.)
(فَكَأَنَّما خَرَّ مِنَ السَّماءِ ...) (گويى از آسمان سقوط كرده...)
مراد سقوط توأم با صدا است.
و در آيه
(وَ خَرَّ مُوسى صَعِقاً) «
موسی بیهوش افتاد.»
گويا منظور افتادن در حال صيحه است.
و در آيه
(إِذا تُتْلى عَلَيْهِمْ آياتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُكِيًّا) (هنگامى كه آيات خداوند رحمان بر آنان خوانده مى‌شد به خاک مى‌افتادند، در حالى كه
سجده مى‌كردند و گريان بودند.)
و نظير آن، به عقيده
راغب به كار رفتن «خَرُّوا» براى تنبيه به دو امر است يكى افتادن و ديگر صدا به تسبيح.
كلمه سَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ بعد از
(خَرُّوا سُجَّداً) (به سجده مى‌افتند.)
اشاره به آن است كه خرير و صدايشان فقط تسبيح و
تحمید بوده است.
•
قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «خرر»، ج۲، ص۲۳۶.
