(وَ مَا لَکُمْ أَلَّا تَأْکُلُوا مِمَّا ذُکِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ قَدْ فَصَّلَ لَکُم مَّا حَرَّمَ عَلَیْکُمْ إِلَّا مَا اضْطُرِرْتُمْ إِلَیْهِ ۗ وَ إِنَّ کَثِیرًا لَّیُضِلُّونَ بِأَهْوَائِهِم بِغَیْرِ عِلْمٍ ۗ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُعْتَدِینَ)۱۱۹چرا از آنچه نام خدا بر آن برده شده نمى خورید؟! در حالى که (خداوند) آنچه را بر شما حرام بوده، بیان کرده است! مگراین که ناچار باشید; (که در این صورت، خوردن از گوشت آن حیوانات جایز است.) و بسیارى از مردم، بخاطر هوا و هوس و نادانى، (دیگران را) گمراه مى سازند; و پروردگارت، تجاوزکاران را بهتر مى شناسد.
(وَ ذَرُوا ظَاهِرَ الْإِثْمِ وَ بَاطِنَهُ ۚ إِنَّ الَّذِینَ یَکْسِبُونَ الْإِثْمَ سَیُجْزَوْنَ بِمَا کَانُوا یَقْتَرِفُونَ)۱۲۰گناهان آشکار و پنهان را رها کنید. زیرا کسانى که گناه مى کنند، بزودى در برابر آنچه مرتکب مى شدند، مجازات خواهند شد.
(وَ لَا تَأْکُلُوا مِمَّا لَمْ یُذْکَرِ اسْمُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ إِنَّهُ لَفِسْقٌ ۗ وَ إِنَّ الشَّیَاطِینَ لَیُوحُونَ إِلَیٰ أَوْلِیَائِهِمْ لِیُجَادِلُوکُمْ ۖ وَ إِنْ أَطَعْتُمُوهُمْ إِنَّکُمْ لَمُشْرِکُونَ)۱۲۱و از آنچه نام خدا بر آن برده نشده، نخورید که این کار گناه است; و شیاطین به دوستان خود مطالبى مخفیانه القا مى کنند، تا با شما به مجادله برخیزند; اگر ازآنها اطاعت کنید، شما هم مشرک خواهید بود.
(أَ وَ مَن کَانَ مَیْتًا فَأَحْیَیْنَاهُ وَ جَعَلْنَا لَهُ نُورًا یَمْشِی بِهِ فِی النَّاسِ کَمَن مَّثَلُهُ فِی الظُّلُمَاتِ لَیْسَ بِخَارِجٍ مِّنْهَا ۚ کَذَٰلِکَ زُیِّنَ لِلْکَافِرِینَ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ)۱۲۲آیا کسى که مرده بود، سپس او را زنده کردیم،
[کافر بود و ایمان آورد
] و نورى برایش قرار دادیم که با آن در میان مردم راه برود، همانند کسى است که در تاریکى هاست و از آن خارج نمى شود؟! این گونه براى کافران، آنچه که (از اعمال زشت) انجام مى دادند، تزیین شده (و زیبا جلوه کرده) است.
(وَ کَذَٰلِکَ جَعَلْنَا فِی کُلِّ قَرْیَةٍ أَکَابِرَ مُجْرِمِیهَا لِیَمْکُرُوا فِیهَا ۖ وَ مَا یَمْکُرُونَ إِلَّا بِأَنفُسِهِمْ وَ مَا یَشْعُرُونَ)۱۲۳و (نیز) این گونه در هر شهر و آبادى، بزرگان گنهکارى قرار دادیم; (و همه گونه قدرت در اختیارشان گذاردیم;) و سرانجام کارشان این شد که به مکر (و فریب مردم) پرداختند; ولى (اینگونه افراد) تنها خودشان را فریب مى دهند و نمى فهمند.
(وَ إِذَا جَاءَتْهُمْ آیَةٌ قَالُوا لَن نُّؤْمِنَ حَتَّیٰ نُؤْتَیٰ مِثْلَ مَا أُوتِیَ رُسُلُ اللَّهِ ۘ اللَّهُ أَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسَالَتَهُ ۗ سَیُصِیبُ الَّذِینَ أَجْرَمُوا صَغَارٌ عِندَ اللَّهِ وَ عَذَابٌ شَدِیدٌ بِمَا کَانُوا یَمْکُرُونَ)۱۲۴و هنگامى که آیه اى براى آنها بیاید، مى گویند: «ما هرگز ایمان نمى آوریم، مگر این که همانند چیزى که به پیامبران خدا داده شده، به ما داده شود.» خداوند آگاهتر است که رسالت خویش را در کجا (و به عهده چه کسى) قرار دهد. بزودى کسانى که مرتکب گناه شدند، (و مردم را از راه حق منحرف ساختند،) در برابر مکر (و فریب و نیرنگى) که مى کردند، گرفتار حقارت در پیشگاه خدا، و عذاب شدید خواهند شد.
