ظهور (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ظُهور (به ضم ظاء و هاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای آشکار شدن، غلبه و بالا رفتن است.
ظاهِر از
اسماء حسنی است.
ظُهور به معنای آشکار شدن، غلبه و بالا رفتن است.
(وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ اِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها) (...
زینت خود را- جز آن مقدار از آن كه نمايان است- آشكار ننمايند...)
(کَیْفَ وَ اِنْ یَظْهَرُوا عَلَیْکُمْ لا یَرْقُبُوا فِیکُمْ اِلًّا وَ لا ذِمَّةً) (چگونه پيمان
مشرکان ارزش دارد، در حالى‌كه اگر بر شما غالب شوند، نه رعايت خويشاوندى با شما را مى‌كنند، و نه پيمان را؟!...)
(فَمَا اسْطاعُوا اَنْ یَظْهَرُوهُ) (...قادر نبودند از آن بالا روند...)
آیات فوق به ترتیب به معنی بروز، غلبه و بالا رفتن است.
(هُوَ الْاَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ) (اوست اوّل و آخر و پيدا و پنهان؛ و او به هر چيز داناست.)
ظاهر از
اسماء حسنی است که در «بطن» گفته شد.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ظهور»، ج۴، ص۲۷۶.
