(أُولَٰئِکَ الَّذِینَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ ۖ وَ مَن یَلْعَنِ اللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ نَصِیرًا)۵۲آنها کسانى هستند که خداوند، ایشان را از رحمت خود، دور ساخته است; و هر کس را خدا از رحمتش دور سازد، هرگز یاورى براى او نخواهى یافت.
(أَمْ لَهُمْ نَصِیبٌ مِّنَ الْمُلْکِ فَإِذًا لَّا یُؤْتُونَ النَّاسَ نَقِیرًا)۵۳آیا آنها
[یهود
] سهمى در حکومت دارند (که بخواهند چنین داورى کنند)؟! در حالى که اگر چنین بود کمترین حقى را به مردم نمى دادند.
(أَمْ یَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلَیٰ مَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ ۖ فَقَدْ آتَیْنَا آلَ إِبْرَاهِیمَ الْکِتَابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ آتَیْنَاهُم مُّلْکًا عَظِیمًا)۵۴یا این که نسبت به مردم
[پیامبر و خاندانش
] ، بر آنچه خدا از فضلش به آنان بخشیده، حسد می‌ورزند؟! ما به خاندان ابراهیم، (که یهود از آنها هستند نیز،) کتاب و حکمت دادیم; و حکومت عظیمى در اختیار آنها
[پیامبران بنى اسرائیل
] قرار دادیم.
(فَمِنْهُم مَّنْ آمَنَ بِهِ وَ مِنْهُم مَّن صَدَّ عَنْهُ ۚ وَ کَفَیٰ بِجَهَنَّمَ سَعِیرًا)۵۵ولى جمعى از آنها به آن ایمان آوردند; و جمعى راه (مردم) را بر آن بستند. و شعله (سوزان) آتش دوزخ، ( براى آنها) کافى است!
(إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِنَا سَوْفَ نُصْلِیهِمْ نَارًا كُلَّمَا نَضِجَتْ جُلُودُهُم بَدَّلْنَاهُمْ جُلُودًا غَیْرَهَا لِیَذُوقُوا الْعَذَابَ ۗ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَزِیزًا حَکِیمًا) (۵۶)
کسانى که به آیات ما کافر شدند،بزودى آنها را در آتشى وارد مى کنیم که هر گاه پوستهاى تن آنها (در آن) بسوزد، پوستهاى دیگرى به جاى آن براى آنها قرار مى دهیم، تا کیفر (الهى) را بچشند. خداوند، توانا و حکیم است (و روى حساب، کیفر مى دهد).
(وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ۖ لَّهُمْ فِیهَا أَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ ۖ وَ نُدْخِلُهُمْ ظِلًّا ظَلِیلًا)۵۷و کسانى که ایمان آوردند و کارهاى شایسته انجام دادند، بزودى آنها را در باغهاى بهشتى وارد مى کنیم که نهرها از پاى درختانش جارى است; جاودانه در آن خواهند ماند; و در آنجا همسرانى پاکیزه براى آنها خواهد بود; و آنان را در سایه اى گسترده (و فرح بخش) وارد مى کنیم.
۞ (إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُکُمْ أَن تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَیٰ أَهْلِهَا وَ إِذَا حَکَمْتُم بَیْنَ النَّاسِ أَن تَحْکُمُوا بِالْعَدْلِ ۚ إِنَّ اللَّهَ نِعِمَّا یَعِظُکُم بِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ کَانَ سَمِیعًا بَصِیرًا)۵۸خداوند به شما فرمان مى دهد که امانتها را به صاحبانش بدهید; و هنگامى که میان مردم داورى مى کنید، به عدالت داورى کنید. خداوند، اندرزهاى خوبى به شما مى دهد. خداوند، شنوا و بیناست.
(یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنکُمْ ۖ فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِی شَیْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَی اللَّهِ وَ الرَّسُولِ إِن کُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ ۚ ذَٰلِکَ خَیْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْوِیلًا)۵۹اى کسانى که ایمان آورده اید! اطاعت کنید خدا را! و اطاعت کنید پیامبر (خدا) و پیشوایان (معصوم) خود را. و هر گاه در امرى نزاع داشتید، آن را به خداو پیامبر باز گردانید (و از آنها داورى بطلبید) اگر به خدا و روز رستاخیز ایمان دارید. این (کار براى شما) بهتر، و عاقبت و پایانش نیکوتر است.
