• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اَنْهار (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





اَنْهار (به همزه مفتوح و سکون نون) از واژگان قرآن کریم به معنای رود و محل جربان آب است که در قرآن به طور صریح بیان شده اما مجازا به آب جاری هم اطلاق می‌شود. این واژه جمع نَهْر (به فتح نون و سکون هاء) یا نَهَر (به فتح نون و هاء) می‌باشد.



اَنْهار جمع نَهْر یا نَهَر وزن دوّم افصح و مطابق قرآن مجید است. طبرسی و راغب آن را رود معنی کرده‌اند نه آب جاری عبارت مجمع چنین است: «النَّهْرُ: المجری الواسع من مجاری الماء» و راغب گوید: «النَّهَرُ مجری الماء الفائض» در قاموس گوید «النَّهَرُ مجری الماء». ولی در مصباح و اقرب الموارد آن را آب جاری وسیع گفته و اطلاق آن را بر رودخانه مجاز دانسته‌اند امّا قول اوّل با معنای اوّلی که وسعت و اتساع است بهتر می‌سازد.


قرآن کریم در معنای رود صریح است مثل‌: (وَ فَجَّرْنا خِلالَهُما نَهَرًا) تفجیر و شکافتن راجع به رود است نه آب جاری. (و ميان آن دو، نهر بزرگى جارى ساخته بوديم.)
ایضا (وَ إِنَّ مِنَ الْحِجارَةِ لَما يَتَفَجَّرُ مِنْهُ الأَنْهارُ) «از بعضی سنگ‌ها رود شکافته شود.»
ایضا (فَتُفَجِّرَ الأَنْهارَ خِلالَها تَفْجيرًا) (و در لابه لاى آن نهرها جارى سازى.)
علی هذا اطلاق آن در آیاتی نظیر: (جَنّاتٍ تَجْری مِن تَحْتِها الأَنْهارُ) به طور مجاز است زیرا آب جاری می‌شود نه نهر. (باغ‌هايى بهشتى براى آنهاست كه نهرها از پاى درختانش جاريست.)
نَهْر در قرآن مجید نیامده است بلکه بر وزن نَهَر و جمع آن فقط انهار آمده است. در قرآن مجید در صفت بهشت مکرّر آمده‌: (تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهارُ) ظاهرا مراد از انهار فقط نهر آب نیست بلکه نهرهائی از آب تغییر‌ناپذیر، از شیر همیشه تازه، از شراب لذیذ و از عسل صاف چنانکه در سوره محمد آیه ۱۵ آمده است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۷، ص۱۱۵.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ط دار القلم، ص۸۲۵.    
۳. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۵۰۷.    
۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۵۵.    
۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۷۸.    
۶. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۸۲۵.    
۷. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۲، ص۱۵۰.    
۸. فیومی، احمد بن محمد، المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی، ص۶۲۷.    
۹. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۵، ص۵۰۰.    
۱۰. کهف/سوره۱۸، آیه۳۳.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۹۷.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۳۰۹.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۴۲۸.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۲۳.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۶۰.    
۱۶. بقره/سوره۲، آیه۷۴.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۲۰۳.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۳۰۷.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۲۸۲.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۲۲۱.    
۲۱. اسراء/سوره۱۷، آیه۹۱.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۹۱.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۲۰۲.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۲۸۱.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۶۷۹.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۲۰۹.    
۲۷. بقره/سوره۲، آیه۲۵.    
۲۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵.    
۲۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۶۱.    
۳۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۹۸.    
۳۱. محمد/سوره۴۷، آیه۱۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اَنْهَار»، ج۷، ص۱۱۵-۱۱۶.    






جعبه ابزار